Η εισβολή των μεταλλαγμένων και οι πολυεθνικές

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

(Ελευθεροτυπία, 2004/1/10) 

 

Ενώ το κίνημα κατά των μεταλλαγμένων φουντώνει παντού στον κόσμο και στην Ελλάδα και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μαζική εναντίωση στην εισβολή τους, η υπερεθνική ελίτ, με προεξάρχον το Αμερικανικό τμήμα της, προχωρά ακάθεκτη στη καθιέρωση τους. Προφανώς η αντιπροσωπευτική ‘δημοκρατία’ παύει να τηρεί ακόμη και τα προσχήματα όταν η λαϊκή εναντίωση αφορά κρίσιμα θέματα, όπως ο πόλεμος στο Ιράκ, ή τώρα τα μεταλλαγμένα! Ας δούμε όμως λεπτομερέστερα τι διακυβεύεται.

Πρόσφατα δημοσιεύθηκαν στη Βρετανία τα αποτελέσματα της πρώτης πειραματικής έρευνας για τα μεταλλαγμένα, η οποία, μετά από τριετή συστηματική μελέτη, κατέληξε σε συμπεράσματα που επιβεβαίωσαν τις περισσότερες ανησυχίες που είχαν εκφραστεί εναντίον τους. Και αυτό, γιατί από τα τρία είδη μεταλλαγμένων στα οποία έγινε η έρευνα, ο έλεγχος έδειξε ότι η καλλιέργεια των δύο εξ αυτών κρύβει κινδύνους για το περιβάλλον. Όμως, η πιθανή ζημιά στο περιβάλλον, η οποία κατά τους ειδικούς μπορεί να είναι μη αντιστρέψιμη, είναι μόνο ο ένας από τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε. Ο κίνδυνος άλλωστε αυτός είναι ο πιο φανερός εφόσον τα μεταλλαγμένα δεν είναι παρά ζωντανοί οργανισμοί, οι οποίοι δημιουργήθηκαν τεχνητά, (γιαυτο και πολλοί τα ονομάζουν ‘τρόφιμα Φρανκενσταιν’)  μέσα από την αλλοίωση της γενετικής τους ταυτότητας με την προσθαφαίρεση γονιδίων που προέρχονται από άλλους εντελώς διαφορετικούς οργανισμούς . Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, όπως στη νέα τεχνολογία της Monsanto με το ενδεικτικό όνομα "Εξολοθρευτής", επιχειρείται φανερά να κτυπηθεί η ποικιλότητα στη φύση δημιουργώντας πελώριους κίνδυνους για το περιβάλλον. Έτσι,  η γενετική μηχανική καταργεί τους φυσικούς φραγμούς που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ των ειδών μέσα από εκατομμύρια χρόνων εξελικτικής διαδικασίας, με στόχο υποτίθεται την μεγαλύτερη οικονομική ‘αποδοτικότητα’, δηλαδή την παραγωγή πιο ισχυρών οργανισμών με μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε αρρώστιες, την βελτίωση της ποσότητας η ποιότητας παραγωγής, της καλλιέργειας σε ακραίες εδαφικές συνθήκες  κλπ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο οτι προπαγανδιστές των μεταλλαγμένων φτάνουν να μιλούν και για την βοήθεια που θα μπορούσαν να προσφέρουν  στο να κτυπηθεί η πείνα από την οποία, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, υποφέρουν σήμερα 840 εκ. άνθρωποι στη γη.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η παραγωγή μεταλλαγμένων δεν είναι παρά άλλη μια μορφή εντατικοποίησης της γεωργίας για την οποία ήδη πληρώνουμε τις συνέπειες (π.χ. τρελές αγελάδες) για να μην αναφερθώ στις επιπτώσεις στην υγεία  που ήδη στρέφουν τις προνομιούχες  τάξεις στον Βορρά προς τα ακριβά οργανικά προϊόντα τα οποία παράγονται έξω από την εντατική καλλιέργεια. Ακόμη, τα ίδια τα μεταλλαγμένα είναι πιθανό να εγκυμονούν πολύ σοβαρούς κίνδυνους για την υγεία αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει καμία μακροπρόθεσμη πειραματική έρευνα πάνω στο θέμα (βλ. σχετικά το διαφωτιστικό άρθρο του υγιεινιστή Δρα Π. Κουμεντάκη, στο μόλις κυκλοφορήσαν τεύχος του περιοδικού Περιεκτική Δημοκρατία, Εκδ. Γόρδιος).

Όμως, πέρα από τις οικολογικές συνέπειες και αυτές πάνω στην υγεία, εξίσου σημαντικές είναι οι οικονομικές συνέπειες που αφορούν τους τρόπους με τους οποίους οι πολυεθνικές επιχειρήσεις —το σημαντικότερο στοιχείο της υπερεθνικής ελίτ— προσπαθούν όχι μόνο, όπως συνήθως υποστηρίζεται, ν αποκτήσουν ασφυκτικό έλεγχο πάνω στην παγκόσμια γεωργική παραγωγή και την ίδια  την τροφική αλυσίδα αλλά, το κυριότερο, να ενσωματώσουν πλήρως τον γεωργικό τομέα στην σημερινή διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Και αυτό, διότι σήμερα το 80% των αγροτών, ιδιαίτερα στον Νότο, χρησιμοποιεί ακόμη τις παραδοσιακούς μεθόδους , κρατώντας τον σπόρο από τον ένα χρόνο στον άλλο και κάνοντας άμεση ανταλλαγή με τους γείτονες τους αντί να μπουν στο κύκλωμα της αγοράς (Susan George,  Le Monde diplomatique, Απρίλης 2003). Αλλά ακόμη και στον Βορρά, οι μικρό-αγρότες κάθε άλλο παρά ωφελούνται από τα μεταλλαγμένα, παρά την προπαγάνδα για ανθεκτικότερες σοδειές,  λιγότερα εντομοκτόνα κλπ. Ο αγρότης τελικά δεν απολαμβάνει μια ουσιαστική οικονομική βελτίωση ούτε αύξηση της απόδοσης και επωφελούμενες είναι βασικά οι πολυεθνικές, οι οποίες παράγουν τους σπόρους που οδηγούν στην εξαφάνιση των τοπικών ποικιλιών και στην παντελή εξάρτηση των παραγωγών από αυτές. Η μέθοδος είναι απλή. Οι αγρότες υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τους παραδοσιακούς τρόπους φυτικής αναπαραγωγής και την αποθήκευση σπόρων ενώ δεσμεύονται σε μια τεχνολογία που όχι μόνο είναι ακριβή και θα σπρώξει τους μικρό-αγρότες ακόμη περισσότερο στον δανεισμό και την εξαφάνιση αλλά και το κυριότερο σε μια τεχνολογία την οποία δεν θα ελέγχουν οι ίδιοι. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι οι Αμερικάνοι αγρότες σήμερα αρνούνται να ανανεώσουν τα συμβόλαιά τους με τις επιχειρήσεις μεταλλαγμένων σπόρων. 

Oι Αμερικανικές πολυεθνικές πρωταγωνιστούν στη διαδικασία αυτή αφού άλλωστε το 2000, όταν η καλλιέργεια μεταλλαγμένων κάλυπτε διεθνώς περίπου 45 εκ. εκτάρια γης, το 68% από αυτά ήταν στις ΗΠΑ, 23% στην Αργεντινή, 7% στον Καναδά και 1% στην Κίνα. Ο στόχος τους είναι να πατενταριστούν τα γονίδια, οι σπόροι και όλες οι σχετικές τεχνολογίες, πράγμα  που θα σπρώξει τους αγρότες στην πλήρη εξάρτηση από αυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αμερικανική πολιτική ελίτ για να πετύχει τον στόχο της αποδύθηκε σε πολλαπλή εκστρατεία, από τη μια μεριά, για να απαγορευθεί η σήμανση των μεταλλαγμένων ώστε να μην ξέρουν οι καταναλωτές τι αγοράζουν και, από την άλλη, για να υποχρεώσει την Ε.Ε., που δεν έχει ακόμη αναπτύξει αντίστοιχα τη γενετική μηχανική, να άρει το μορατόριουμ που είχε επιβάλλει κατά των μεταλλαγμένων. Έτσι, προσφεύγοντας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, ήδη εξανάγκασε σε υποχώρηση το Ευρωπαϊκό τμήμα της υπερεθνικής ελίτ, το οποίο, παρά την προσωρινή απόρριψη της εισαγωγής μεταλλαγμένου καλαμποκιού, με τον νέο κανονισμό που ενέκρινε η Ε.Ε., άνοιξε την πόρτα στα μεταλλαγμένα. Περιττό να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα τα μεταλλαγμένα έχουν ήδη εισβάλλει, αφού πολλά από τα κτηνοτροφικά προϊόντα προέρχονται από ζώα που έχουν τραφεί με μεταλλαγμένα …

 

Υ.Γ. Στο προηγούμενο άρθρο προστέθηκε εκ παραδρομής κατά τη δημοσίευση του ο υπότιτλος «Μόνη προοδευτική θέση, Η περιεκτική δημοκρατία» (δίνοντας λαβή σε εύκολες δογματικές ερμηνείες) αντί του σωστού που θ' ανταποκρινόταν στο κείμενο «Η πραγματική προοδευτική θέση: ΜΙΑ περιεκτική δημοκρατία »