ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

 

Η σημερινή Κοινοτική επίθεση για «διαρθρωτικές αλλαγές» (αυτές που οι συμβουλάτορες του «Γιωργάκη» που γράφουν τους λόγους του ονομάζουν «τομές) δεν είναι καινούρια. Στην πραγματικότητα, η επίθεση για «διαρθρωτικές αλλαγές» είχε αρχίσει ήδη από την δεκαετία του 1990, αλλά κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν τόλμησε να τις επιβάλλει πλήρως, με αποτέλεσμα να χρειαστεί όλη η τωρινή σκηνοθεσία για τη δήθεν ξαφνική κρίση, ώστε να τεθούν σε εφαρμογή μαζεμένες, όλες αυτές οι αλλαγές που δεν είχαν ολοκληρωθεί τόσα χρόνια! Με αυτή την έννοια, η «ξαφνική» κρίση παίζει τον ίδιο ρόλο με τα γεγονότα της 9/11, στο βαθμό που ήταν σχεδιασμένα από την Αμερικανική ελίτ (με την έννοια ότι ήξεραν την επίθεση αλλά δεν τη σταμάτησαν, όπως τώρα έχει αδιαμφισβήτητα δειχθεί, όχι από συνωμοσιολόγους αλλά από παιδιά του κατεστημένου όπως ο Gore Vidal κ.ά), ώστε να μπορέσουν να εξαπολύσουν κατόπιν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» με στόχο να αλλάξουν τον παγκόσμιο πολιτικό και γεω-στρατηγικό χάρτη). Έτσι, σε αντίστοιχο βαθμό οι ντόπιες και ξένες ελίτ ήξεραν πολύ καλά το σκάσιμο της «φούσκας» που ερχόταν και δεν έκαναν το παραμικρό για να το σταματήσουν (αντίθετα το επιτάχυναν!), ώστε να μπορέσουν να εξαπολύσουν τον πόλεμο κατά των λαϊκών στρωμάτων και να επιβάλλουν τις «τομές» που απαιτούσε η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς που δεν είχε ολοκληρωθεί ως τώρα.

 

Οι διαρθρωτικές αυτές αλλαγές δεν έχουν, βέβαια, καμιά σχέση με τις πραγματικές αλλαγές στην παραγωγική και καταναλωτική δομή της χώρας που απαιτούνται γα τη θεμελίωση μιας αυτοδύναμης οικονομίας. Απλώς είναι οι αλλαγές που κατ’ ευφημισμό αποκαλούν «διαρθρωτικές» οι σοσιαλ/νεοφιλελεύθεροι, με μοναδικό σκοπό το πλήρες άνοιγμα και την απελευθέρωση όλων των αγορών, δηλαδή την ελαχιστοποίηση των ελέγχων πάνω στις αγορές που είχε επιβάλλει η κοινωνία για την αυτοπροστασία της από αυτές. Η πεμπτουσία των «4 ελευθεριών», που επέβαλλε η ΕΕ μέσω του Μάαστριχτ και των συνακόλουθων συνθηκών, περιγράφεται επακριβώς από τις «διαρθρωτικές αλλαγές», που τώρα επιβάλλουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ με το ύφος γκαουλάιτερ που τους δίνει η μαζική στήριξή τους από τα ΜΜΕ, τα κομματοκρατούμενα συνδικάτα κ.λπ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι το Γερμανικό Διευθυντήριο της ΕΕ παρασημοφόρησε τον «άνθρωπο τους» στην Αθήνα για την αποτελεσματικότητα με την οποία επιβάλλει τα ληστρικά μέτρα κατά των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία σήμερα μεν τον παρασημοφορούν με ...παπούτσια, αλλά αύριο, δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αγανακτισμένων Ισλανδών πολιτών οι οποίοι υποδέχθηκαν με σύννεφα από ντομάτες, αυγά κ.λπ. τους επαγγελματίες πολιτικούς τους, μη επιτρέποντάς τους να μπουν στον τόπο εξάσκησης του επαγγέλματός τους, τη Βουλή. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα μέτρα που επέβαλαν οι Ισλανδοί επαγγελματίες πολιτικοί δεν συγκρίνονται σε κτηνωδία με αυτά των δικών μας, ούτε οι ίδιοι έφθασαν στο επίπεδο πολιτικής ανεντιμότητας να...πανηγυρίζουν επειδή μετέτρεψαν τη χώρα σε προτεκτοράτο, ή στο επίπεδο φασιστικοποίησης να μετατρέπουν τους διαδηλωτές σε «τρομοκράτες»....

 

Έτσι, σήμερα, δεν είναι μόνο το άγριο πετσόκομμα των λαϊκών εισοδημάτων στο οποίο επιδίδεται ο λόχος της κοινοβουλευτικής Χούντας, με μοναδικό κριτήριο να μην διαγραφούν απο τον αρχηγό τους και χάσουν το κερδοφόρο επάγγελμα τους. Ακόμη χειρότερες είναι οι «διαρθρωτικές» αλλαγές που με συνοπτικές διαδικασίες ψηφίζει ο λόχος καταστρέφοντας καθημερινά τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων. Προχθές στον Πειραιά, για να ανοίξει ο δρόμος για το ξεπούλημα του λιμανιού στον πιο «άγριο καπιταλισμό» σήμερα, που εκπροσωπούν οι Κινέζοι «κομουνιστές» ―αποδεικνύοντας ότι ο συνδυασμός των μεταλλαγμένων Κινέζων «κομουνιστών» με τους μεταλλαγμένους Έλληνες «σοσιαλιστές» τελικά μπορεί να αποδειχθεί ακόμη χειρότερος από οποιοδήποτε καπιταλιστικό. Χθες στους ελληνικούς δρόμους, δήθεν για να ανοίξει ένα «κλειστό επάγγελμα» και να ευοδωθεί ο ανταγωνισμός, αλλά στη πραγματικότητα για να ανοίξει η αγορά των μεταφορών στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αύριο, στους ελληνικούς σιδηροδρόμους, για να «εξυγιανθούν» κ.λπ., αλλά στη πραγματικότητα για να ξεπουληθούν και αυτοί για ένα κομμάτι ψωμί σε κάποια ...Κινεζική ληστρική εταιρεία.

 

Φυσικά, αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι ανόητοι πολίτες μεταλλαγμένοι σε «καταναλωτές» που νομίζουν ότι ο ανταγωνισμός θα ρίξει τις τιμές και θα βελτιώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες δεν έχουν παρά να ρωτήσουν τους Άγγλους «συναδέλφους» τους που ιδιωτικοποίησαν τα πάντα (από το ηλεκτρικό και το γκάζι μέχρι τα τρένα κ.λπ.), ώστε σήμερα να έχουν το «προνόμιο» να πληρώνουν τις πιο ακριβές τιμές στην Ευρώπη για τα σιδηροδρομικά ταξίδια[1] (τα οποία κάποτε πληρώνουν και με τη ζωή τους για χάρη της μεγιστοποίησης των κερδών των εταιρειών) ή να πεθαίνουν κάθε χειμώνα από το κρύο επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τη θέρμανση στις εταιρείες γκαζιού, ηλεκτρικού κ.λπ. (επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι τον χειμώνα 2008/9, οι επί πλέον θάνατοι από το ψύχος αυξήθηκαν κατά 49% στέλνοντας 10.000 παραπάνω συνταξιούχους πρόωρα στον τάφο τους)[2], ενώ η εταιρεία φυσικού αερίου ανακοίνωνε αύξηση κερδών κατά 500%!).[3] Τη στιγμή λοιπόν που ο «Γιωργάκης» και η χούντα του ξεπουλάν τα πάντα για να ικανοποιηθούν οι Τράπεζες που δάνεισαν τις ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα, οι Άγγλοι «καταναλωτές» τώρα συζητούν την απο-ιδωτικοποίηση τους![4] Αλλά τώρα είναι βέβαια αργά αφού είναι δεμένοι χειροπόδαρα, όπως το ίδιο επιχειρούν να κάνουν και με τον ελληνικό λαό οι ο ντόπιες και ξένες ελίτ.

 

Και όπως αύριο θα είναι αργά και για τους φοιτητές όταν καταλάβουν ότι η δήθεν «τομή» στην Παιδεία, όπως ΚΑΘΕ δήθεν τομή της κοινοβουλευτικής Χούντας, στη πραγματικότητα αποτελεί άλλη μια ξεδιάντροπη προσπάθεια «αγοραιοποίησης», συνήθως από την πίσω πόρτα. Η «εσωτερική αγορά» που σχεδιάζεται για τα Πανεπιστήμια, και παρουσιάζεται απατηλά από τη «Χούντα» σαν προσπάθεια αναβάθμισης και «αυτονόμησης» τους, εκφράζει την ίδια ακριβώς μεθοδολογία που ακολούθησαν οι σοσιαλ/νεοφιλελεύθεροι στη Βρετανία. Τα κουπόνια που, στο πρώτο σταδιο, θα δίνονται δωρεάν απο το Κράτος στους φοιτητές για τη χρηματοδότηση των σπουδών τους, αργότερα θα πρέπει να αγοράζονται απο αυτούς, με τη «βοήθεια» δανείων που θα ξεπληρώνουν σε όλη τους την ενεργό ζωή. Παράλληλα, τα διδακτικά και ερευνητικά προγράμματα θα καθορίζονται με βάση τις ανάγκες της αγοράς, όπως θα τις προσδιορίζουν οι μάνατζερ που θα μπουν στη διοίκηση των Πανεπιστημίων και οι αντίστοιχοι τεχνοκράτες-πανεπιστημιακοί που θα καλούνται από το εξωτερικό για να εκλέγουν ακόμη και το διδακτικό προσωπικό ―πρακτική που μόνο σε Μπανανίες απαντάται. Και φυσικά τον ίδιο στόχο αγοραιοποίησης των εργασιακών σχέσεων έχουν οι «νόμοι» που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και παραδίδουν τους εργαζομένους στο έλεος κάθε εργοδότη, όπως και οι νόμοι για το ξεπούλημα κάθε κοινωνικού πλούτου, και έμμεσα οι νόμοι για το ασφαλιστικό και ο «Καλλικράτης», οι οποίοι ξεκινούν με την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην ασφάλιση και την τοπική αυτοδιεύθυνση, για να καταλήξουν τελικά στην πλήρη αγοραιοποίηση της πρώτης και των παρεχομένων υπηρεσιών της δεύτερης...

 

---

[1] Dan Milmo “Britain’s railways named as Europe’s most expensive” ,The Guardian (9/9/2010).

[2] Martin Hickman, The Guardian (18/08/2010).

[3] Martin Hickman, “The Guardian (21/2/2008).

[4] Richard Wachman and Tim Webb. “Have we reached the end of the line for privatisation?”, The Guardian (5/7/2009).