Ο βασικός
στόχος του βιβλίου αυτού είναι η συμβολή στην ανάλυση του χαρακτήρα της
ελληνικής κοινωνίας με την έναρξη μιας συστηματικής συζήτησης για το
φαινόμενο της εξάρτησης, όπως παρουσιάζεται σε παγκόσμια κλίμακα και
συγκεκριμένα μέσα στον ελληνικό χώρο. Η έννοια όμως της εξάρτησης που
χρησιμοποιείται στο βιβλίο αυτό δεν είναι η συνηθισμένη έννοια που
χρησιμοποιούν οι οπαδοί του «παραδείγματος» της εξάρτησης, οι οποίοι
ξεκινούν από τη κριτική του Μαρξιστικού «παραδείγματος». Η έννοια που
χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για την ανάλυση της Ελληνικής οικονομικής
εξάρτησης έχει σημείο αναφοράς το πρόταγμα της αυτονομίας και όχι το
Μαρξιστικό.
Η σημασία
επομένως που έχει η δομή των οικονομικών σχέσεων είναι ότι, προκειμένου
ειδικότερα για χώρες που η διάρθρωση της οικονομικής υποδομής τους τις
κατατάσσει στην κατηγορία των εξαρτημένων, το γενικότερο πρόβλημα της
αυτονομίας της σημερινής κοινωνίας και των κοινωνικών ατόμων (με την έννοια
της αυτοδιεύθυνσης όλων των τομέων της κοινωνικής ζωής από τα άτομα που
συμμετέχουν στις αντίστοιχες δραστηριότητες) παίρνει μια επιπλέον διάσταση,
που κάνει ακόμα πιο φανερό το διεθνιστικό χαρακτήρα του. Αν, δηλαδή, η
καπιταλιστική εξάρτηση αποτελεί τον κύριο στόχο της κοινωνικής πράξης, η
ξένη καπιταλιστική εξάρτηση πρέπει να αποτελεί διπλά στόχο, γιατί κάνει
ακόμα δυσκολότερη τη δημιουργία των αντικειμενικών και των υποκειμενικών
συνθηκών που θα στηρίξουν μια αυτο-καθοριζόμενη κοινωνία.
