Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 10, Οκτώβριος 2005
Παθογένειες της σύγχρονης ζωής και ο τρόπος υπέρβασής τους
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ
Τόσο οι νεοφιλελεύθεροι όσο και οι σοσιαλφιλελεύθεροι στοχαστές, δημοσιολόγοι και πολιτικοί, πιστεύουν στην πλειονότητά τους, ότι τα πράγματα στον κόσμο μας πηγαίνουν σταδιακά προς το καλύτερο και ότι η παγκοσμιοποίηση βοηθά σημαντικά στην σταδιακή βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων, και σ’ ένα ανώτερο βιοτικό επίπεδο σε παγκόσμια κλίμακα. Υποστηρίζουν ότι ειδικά στις ανεπτυγμένες χώρες, στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι, μπορούν και απολαμβάνουν τα πολλά και διάφορα αγαθά του πολιτισμού, εξαιτίας ενός υψηλότερου εισοδήματος και πολλών ευκαιριών, σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Διακηρύσσουν ότι χάρη σ’ ένα αξιόλογο βιοτικό επίπεδο οι άνθρωποι απολαμβάνουν πολλά σύγχρονα αγαθά και ανέσεις: άνετα σπίτια, εξοχικά, ακριβά αυτοκίνητα, ηλεκτρικές συσκευές κάθε λογής, καταθέσεις στις τράπεζες, πιστωτικές κάρτες, τηλεοράσεις με προγράμματα για όλα τα γούστα, κομπιούτερ, στερεοφωνικά, κινητά τηλέφωνα, πολυσέλιδες εφημερίδες, αφθονία τροφίμων στα βαρυφορτωμένα ράφια των σούπερ-μάρκετ, αεροπορικά ταξίδια σ’ όλο τον κόσμο, ατέλειωτες καλλιτεχνικές και αθλητικές εκδηλώσεις, καλοτυπωμένα βιβλία επί παντός επιστητού, πολυτελή εστιατόρια και αναρίθμητα φαγάδικα σε κάθε γωνιά, βιβλιοθήκες και δισκοθήκες σε κάθε σπίτι, καλή ή έστω ανεκτή ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, μεγάλα πολυκαταστήματα με χιλιάδες προϊόντα για τον καθένα, κέντρα διασκέδασης για όλες τις ορέξεις και αναρίθμητα άλλα αγαθά του πολιτισμού.
Σίγουρα όλα αυτά ή τα περισσότερα απ’ αυτά αποτελούν μια πρόοδο, τουλάχιστον με τα μέτρα και τα κριτήρια του μέσου σύγχρονου ανθρώπου, άπαξ και αυτές είναι οι αξίες και τα ιδανικά που του εμπνέει το σύστημα, μετατρέποντάς τον σε τυφλό καταναλωτή προϊόντων και υπηρεσιών. Τα περισσότερα ωστόσο από τα αγαθά αυτά, δεν αποτελούν ουσιαστική πρόοδο, αλλά είναι απλώς εκφράσεις της καταναλωτικής κοινωνίας, η οποία αποτελεί την άλλη όψη της οικονομίας ανάπτυξης (παρόλο βέβαια που τα αγαθά αυτά δεν είναι όλα προσιτά παρά σε μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων στον κόσμο μας). Και, επιπλέον, όλη αυτή η αφθονία των αγαθών και των ανέσεων σχετίζονται με την εγκληματική σπατάλη των περιορισμένων πόρων του πλανήτη, τη γοργή εξάντληση των πρώτων υλών και τη μόλυνση και υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Τις συνέπειες, όμως, της τωρινής αφθονίας αγαθών για μια μικρή μειονότητα ανθρώπων του πλανήτη, θα τις υποστούν το δίχως άλλο οι επόμενες γενιές.
Υπάρχει ωστόσο, και μια άλλη σκοτεινή πραγματικότητα του κόσμου μας, πέρα από τη ρόδινη που αρέσει και γοητεύει τους πάντες και την προβάλλουν με ιαχές θριάμβου και τυμπανοκρουσίες οι νεοφιλελεύθεροι και οι σοσιαλφιλελεύθεροι. Η σκοτεινή αυτή πλευρά αμαυρώνει αρκετά την εικόνα που περιγράψαμε συνοπτικά παραπάνω. Είναι μια πλευρά του κόσμου μας που την προσπερνούν αδιάφορα, την παραβλέπουν ή την αγνοούν οι επαγγελματίες πολιτικοί, σε μεγάλο βαθμό ακόμη και οι αριστεροί και οι οικολόγοι και οι διανοούμενοι, πιστεύοντας αφελώς ότι είναι στη φύση των πραγμάτων να συμβαίνουν όλα αυτά τα άσχημα και δυσάρεστα, ότι είναι δηλαδή αναπόφευκτα φαινόμενα του πολιτισμού, ότι αποτελούν το τίμημα υποτίθεται που πληρώνουμε, για την πρόοδο και για τα αγαθά που απολαμβάνουμε. Πιστεύεται άλλωστε ευρέως ότι θα εκλείψουν όλα τα κακώς έχοντα και τα άσχημα της σύγχρονης ζωής με τη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολλών και με την πρόοδο της επιστήμης. Αρκεί, υποστηρίζουν, να κάνουμε όλοι υπομονή και να είμαστε ευσυνείδητοι και συνεπείς καταναλωτές προϊόντων και υπηρεσιών και πειθήνια όργανα του συστήματος της οικονομίας της αγοράς…
Άλλα ας αναφερθούμε τώρα συνοπτικά σε κάποιες δυσάρεστες όψεις και καταστάσεις του σύγχρονου κόσμου, ιδωμένες από μια άλλη οπτική γωνία, πέρα από την προγραμματισμένη απροβλημάτιστη αισιοδοξία των προνομιούχων ελίτ, των ιδεολόγων, των υποστηρικτών και θεωρητικών του κυρίαρχου συστήματος. Ένα νομίζω, απο τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής στο σύγχρονο κόσμο μέσα στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς, είναι η διάχυτη, σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού και σε όλες λίγο-πολύ τις κοινωνικές τάξεις, ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το αύριο. Κανείς δε νιώθει σιγουριά και ασφάλεια για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα. Όλοι ζουν με ένταση και αγωνία φοβούμενοι για το τι θα φέρει το αύριο και προβληματιζόμενοι για το δικό τους μέλλον, για το μέλλον των παιδιών τους, της κοινωνίας, της οικονομίας, της υγείας τους, του περιβάλλοντός τους, των τροφίμων που καταναλώνουν κλπ. Αναρωτιούνται οι πολλοί αν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα στο μέλλον, λόγω σαθρής και προβληματικής οικονομίας και κοινωνίας, ακόμη κι αν το παρόν είναι σχετικά ικανοποιητικό ή ανεκτό. Δε νιώθουν με κανένα τρόπο ασφαλείς και σίγουροι για το μέλλον. Οι περισσότεροι άνθρωποι προβληματίζονται για τη ζωή των παιδιών τους σ’ έναν κόσμο με υψηλά ήδη ποσοστά ανεργίας σε όλες τις χώρες και με τρομακτικές δυσκολίες και προβλήματα για μια αξιοπρεπή σταδιοδρομία και μια στοιχειωδώς άνετη διαβίωση. Όλα φαντάζουν ρευστά, θολά και αβέβαια στον κόσμο μας. Οι άνθρωποι νιώθουν μετέωροι και ανίκανοι να δουν κάπου φως και να οραματιστούν ή να σκεφτούν ένα πρόγραμμα ατομικής και συλλογικής ζωής, που θα μπορούσε να λύσει τα αναρίθμητα προβλήματα που διαρκώς αυξάνονται και να βοηθήσει τον άνθρωπο να ηρεμήσει, να γαληνέψει, να βρει το γνήσιο εαυτό του, να επιτύχει μια ισορροπία στη ζωή του, να αξιοποιήσει τις λανθάνουσες δυνατότητές του και να ανακαλύψει ένα πραγματικό νόημα στη ζωή του. Θριαμβεύει στις κοινωνίες μας ο «κοινωνικός δαρβινισμός και η θεοποίηση της λογικής της αγοράς, που εντείνει τον εγωιστικό ατομικισμό» και τελικά επικρατεί ευρέως η αντίληψη ότι ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται βασικά στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και τη Νέα Τάξη που ανέτειλε συγχρόνως με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Ο καταναλωτισμός και η «καλοπέραση», με τη συνεχή κατανάλωση άχρηστων ή και βλαπτικών προϊόντων, τροφίμων, ποτών, φαρμάκων, ουσιών και υπηρεσιών, γίνεται ο αποχρών λόγος της ύπαρξης και ο μόνος τρόπος εκτόνωσης που προσφέρει μια ψευδαίσθηση άνεσης και ευτυχίας. Το άτομο, ακόμη και όταν έχει λύσει τα οικονομικά του προβλήματα ή τα βολεύει καλούτσικα, δεν παύει να υποφέρει και να νιώθει αγωνία και ανασφάλεια, βλέποντας τα κακώς έχοντα γύρω του, απόρροια της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, οικολογικής, πολιτιστικής και υγειονομικής κρίσης. Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται στην καταναλωτική κοινωνία που αναπτύχθηκε μεταπολεμικά σαν έκφραση της οικονομικής ανάπτυξης.
Η πολυδιάστατη κρίση της εποχής μας επιφέρει, μεταξύ άλλων δεινών, μια συνεχώς ογκούμενη μόλυνση του περιβάλλοντος, υποβάθμιση και εξευτελισμό των φυσικών τροφίμων, έξαρση των χρόνιων εκφυλιστικών ασθενειών, έναν αμείλικτο ανταγωνισμό σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και μια συνεχή υπονόμευση του ατόμου από τους ισχυρούς, μια εγκληματικότητα και παραβατικότητα που βρίσκονται σε τρομακτική έξαρση στις μέρες μας και, γενικά, μια χαμηλή ποιότητα ζωής για τους πολλούς. Στις σύγχρονες κοινωνίες, επικρατεί σε μεγάλο βαθμό ο νόμος της ζούγκλας και μια τρομακτική έλλειψη δικαιοσύνης. Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν σε μεγάλο βαθμό υποβαθμιστεί. Οι άνθρωποι συχνά προσπαθούν να ξεγελάσουν και να εκμεταλλευτούν με όποιο τρόπο μπορούν ο ένας τον άλλο, ζώντας χωρίς αρχές, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς κανόνες ζωής, χωρίς σημεία αναφοράς και δεν πιστεύουν πια σε κάποια πράγματα που μπορεί να δίνουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή. Αδειάσαμε από κάθε ουσιαστικό νόημα τη ζωή και την καταντήσαμε με τις πράξεις και τις παραλείψεις μας ένα άδειο πουκάμισο, μια παρωδία ζωής μέσα στα εξανδραποδιστικά πλαίσια της οικονομίας της αγοράς που μας έχει παγιδεύσει όλους σε μια προκρούστια κλίνη, νιώθοντας αλλοτριωμένοι και αποξενωμένοι από τον συνάνθρωπο.
Οι νέοι, στην πλειονότητά τους, ζουν με περισσή ανασφάλεια για το μέλλον τους και είναι έντονα προβληματισμένοι για το μέλλον της κοινωνίας που ζουν. Στρέφονται λοιπόν σε ολοένα αυξανόμενους αριθμούς για εκτόνωση στο κάπνισμα, στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά, στα ηρεμιστικά και αγχολυτικά φάρμακα, στις σκουπιδοτροφές, στα αναψυκτικά τύπου κόλα, στο ξενύχτι, σε φθοροποιές διασκεδάσεις και γενικά σε ακρότητες κάθε λογής και σε έναν τρόπο ζωής που τους επιβάλλει η σημερινή καταναλωτική κοινωνία, οι γρήγοροι ρυθμοί, κλπ. Πολλοί νέοι ζουν και βιώνουν το φάσμα της ανεργίας ή υποαπασχόλησης ή υποφέρουν έντονα κάνοντας εργασίες που δεν τους ταιριάζουν, δεν τους ικανοποιούν στοιχειωδώς και δεν ανταποκρίνονται στα προσόντα τους, στα ταλέντα τους και στις βαθύτερες ανάγκες τους. Οι πιο συνειδητοποιημένοι νιώθουν ότι ζουν και πορεύονται σ’ έναν παράλογο, παρακμιακό και εχθρικό κόσμο, που μια μικρή μειονότητα ανθρώπων έχουν τη δύναμη, την εξουσία, το χρήμα, τα προνόμια και κατευθύνουν τη ζωή μας, και οι υπόλοιποι άνθρωποι ζουν και κινούνται σαν μαριονέτες και ενεργούμενα στο περιθώριο των γεγονότων και εξελίξεων και στη δικαιοδοσία των διαφόρων ελίτ.
Πέρα απ’ την φτώχια, την ανεργία και τις ανισότητες
Πέρα λοιπόν από τη φτώχια, το χαμηλό εισόδημα, την ανεργία, τις τρομακτικές ανισότητες και την ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το αύριο που προκαλεί η οικονομία της αγοράς και η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη και τις άλλες δυσμενείς παραμέτρους και όψεις της σύγχρονης ζωής που είναι βασικά παρενέργειες του κυρίαρχου συστήματος και που δε λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τους θιασώτες της οικονομίας της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης.
Είναι η μόλυνση και υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των τροφίμων που συνεχώς επιδεινώνονται, είναι οι χρόνιες εκφυλιστικές αρρώστιες που έχουν πάρει επιδημικές διαστάσεις και πλήττουν ολοένα και περισσότερους σε ολοένα και μικρότερες ηλικίες, είναι τα κρέατα των ζώων που είναι άκρως υποβαθμισμένα εξαιτίας ακατάλληλων ζωοτροφών, ακατάλληλου σταβλισμού και χρήσης αντιβιοτικών και ορμονών και τα ζώα είναι συχνά άρρωστα όταν σφαγιάζονται, είναι τα φυτοφάρμακα που μολύνουν τα τρόφιμα (φυτικά και ζωικά), είναι τα τρόφιμα που ραφινάρονται και υφίστανται τέτοια επεξεργασία που όχι μόνο χάνουν πολύτιμα θρεπτικά στοιχεία αλλά και γίνονται αρκετά βλαπτικά από την προσθήκη χημικών πρόσθετων αλατιού, ζάχαρης και άλλων βλαπτικών ουσιών, είναι τα ψάρια που διατίθενται στην αγορά τα οποία είναι επιβαρημένα σύμφωνα με δεκάδες έγκυρες έρευνες σε διεθνή κλίμακα με βαρέα μέταλλα (υδράργυρο, κάδμιο, μόλυβδο, πλαστικά, κλπ) και είναι ειδικώς επικίνδυνα για τα παιδιά, τις εγκύους, τις θηλάζουσες μητέρες και τους αρρώστους με σοβαρές παθήσεις, είναι το βενζόλιο στην ατμόσφαιρα, ο μόλυβδος, τα αιωρούμενα καρκινογόνα σωματίδια και διάφορα άλλα καυσαέρια και επικίνδυνα αέρια της ατμόσφαιρας που απειλούν μικρούς και μεγάλους και είναι εξίσου επικίνδυνα με τις σκουπιδοτροφές, το κάπνισμα, τα ποτά και τα αναψυκτικά που μας προσφέρει η αγορά των τροφίμων, είναι οι διοξίνες και τα τρανς λιπαρά στις τροφές και οι εκατοντάδες χημικές ουσίες στο περιβάλλον, στις τροφές, στα ποτά, στα καλλυντικά, στα καθαριστικά, στα έπιπλα και σε άλλα σημεία του σπιτιού μας, που έχουν πάρει τέτοιες διαστάσεις που αποτελούν μεγάλη απειλή όχι μόνο για τις τωρινές αλλά κυρίως για τις αυριανές γενιές.
Το κάπνισμα, το αλκοόλ, οι σκουπιδοτροφές και τα καφεϊνούχα αναψυκτικά, είναι συνήθειες που ξεκινούν στις μέρες μας οι νέοι από την εφηβική ηλικία, στις πολιτισμένες κοινωνίες. Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα αποτελούν μια νέα μεγάλη απειλή για την ανθρωπότητα, στον ίδιο βαθμό με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την αραίωση της προστατευτικής στοιβάδας του όζοντος. Οι ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες είναι πανταχού παρούσες και αποτελούν λίαν απειλητικούς για την υγεία παράγοντες για μικρούς και μεγάλους, σύμφωνα με πλήθος διεθνών επιστημονικών ερευνών, και οι περισσότερες υπάρχουν μέσα στο σπίτι μας… Οι κυβερνήσεις, ωστόσο, αδιαφορούν και δεν ενημερώνουν το κοινό, ούτε θεσπίζουν κανονισμούς και ειδικά μέτρα για την προστασία των καταναλωτών, για να μη θιγούν μεγάλα οργανωμένα συμφέροντα. Ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, οι αλλεργίες, τα αρθριτικά, τα αναπνευστικά, η κατάθλιψη και τα άλλα ψυχικά νοσήματα, οι ηπατίτιδες, τα πεπτικά, μεταβολικά και ενδοκρινικά προβλήματα και η παχυσαρκία, βρίσκονται σε τρομακτική έξαρση στις κοινωνίες μας και είναι μεγάλες πληγές για εκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη.
Δεν υπάρχει όμως, σχεδόν πουθενά, σωστή και συστηματική ενημέρωση για την πρόληψη των παθήσεων αυτών και η πολύτιμη πληροφόρηση για την προαγωγή της υγείας και την πρόληψη παραμένει άγνωστη για τους πολλούς. Και τούτο γιατί η πλήρης ενημέρωση και πληροφόρηση των ανθρώπων για τις βασικές αιτίες των χρόνιων ασθενειών, θα έθιγε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Για χατίρι, λοιπόν, των κερδών και των συνασπισμένων συμφερόντων, αφήνουμε τους ανθρώπους στο σκοτάδι της άγνοιας και παραπληροφόρησης. Η πολυφαρμακία και φαρμακομανία είναι μια απ’ τις μεγάλες πληγές του σύγχρονου ανθρώπου και η ιατρική, όπως ασκείται σήμερα, ελέγχεται και κατευθύνεται σε μεγάλο βαθμό από τις μεγάλες επιχειρήσεις και πολυεθνικές, με αποτέλεσμα η υγεία των ανθρώπων παντού να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, παρ' όλες τις τεράστιες δημόσιες και ιδιωτικές δαπάνες.
Το σύστημα οδηγεί αναπόφευκτα σε ανυπολόγιστες καταστροφές στην πανίδα και χλωρίδα του πλανήτη, σε καταστροφή των δασών, και ενώ πεινούν και υποσιτίζονται εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας, χρησιμοποιούνται για οικονομικούς λόγους τεράστιες εκτάσεις γόνιμης γης, για την καλλιέργεια καπνού, καφέ, δημητριακών για την παρασκευή μπύρας και άλλων οινοπνευματωδών, και τεράστιες εκτάσεις αμπελώνων για την παραγωγή σταφυλιών, που προορίζονται για κρασί, κλπ. Τεράστιες επίσης εκτάσεις γόνιμης γης, χρησιμοποιούνται σε διεθνή κλίμακα για την καλλιέργεια δημητριακών, σόγιας και άλλων προϊόντων, που προορίζονται για ζωοτροφές (το 60% περίπου της παραγωγής δημητριακών χρησιμοποιούνται για ζωοτροφές), ώστε να απολαμβάνουν καθημερινά οι άνθρωποι στις ανεπτυγμένες χώρες, το μπιφτέκι τους, το χάμπουργκερ, το φιλέτο, τη μπριζόλα, την πίτσα και την ατέλειωτη ποικιλία τυριών, βουτύρων, κλπ. Πέρα όμως από τις βλάβες που παθαίνουν στην υγεία τους οι άνθρωποι από την υπερκατανάλωση κρεάτων, γαλακτοκομικών, οινοπνευματωδών ποτών, καφέ, τσιγάρων κλπ, καταστρέφονται πολύτιμες πρώτες ύλες, μολύνεται αφάνταστα η ατμόσφαιρα, καταστρέφονται, σύμφωνα με πλήθος ερευνών, τεράστιες ποσότητες πόσιμου νερού και επιπλέον δεν καλλιεργούνται στις μεγάλες εκτάσεις γόνιμης γης υγιεινές φυτικές τροφές (σε πολλαπλάσιες ποσότητες σε σχέση με την παραγωγή ζωικών τροφών), για να καλύψουν τις θρεπτικές ανάγκες των εκατομμυρίων του πλανήτη που πεινούν και υποσιτίζονται. Και όλα αυτά για χάρη των κερδών των επιχειρήσεων και πολυεθνικών.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις πολλών ειδικών, ο άνθρωπος δε θα αντέξει για πολλές ακόμη δεκαετίες, κάτω από το αφόρητο βάρος τόσων εντάσεων, πιέσεων, μολύνσεων, στερήσεων των βασικών του αναγκών, επιβαρύνσεων και εκμεταλλεύσεων, που υπονομεύουν και ακυρώνουν την ευημερία του, τη δημιουργικότητά του, την ψυχοδιανοητική και σωματική του υγεία, το περιβάλλον του, και αποδιοργανώνουν την κοινωνία του και την ποιότητα της ζωής του. Καμιά ωστόσο, ουσιαστική αλλαγή, δεν πρόκειται σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, να υπάρξει, μέσα στα πλαίσια του παρόντος κυρίαρχου συστήματος της οικονομίας της αγοράς. Και τούτο γιατί οι όποιες ριζικές αλλαγές και αναμορφώσεις, θα προσκρούσουν σε μεγάλα οργανωμένα και διαπλεκόμενα συμφέροντα της κοινωνίας μας, στην οποία τα κέρδη και η εξουσία είναι πάνω από την ευημερία, την ειρήνη, την υγεία και την ευτυχία των ανθρώπων. Κανείς καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να αλλάξουν όλα αυτά τα κακώς έχοντα μέσα στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης.
Στις κοινωνίες μας, η λαϊκή λεγόμενη ευημερία, που προβάλλουν και ευαγγελίζονται οι νεοφιλελεύθεροι, για όποιον έχει μελετήσει τα υπάρχοντα στοιχεία (βλέπε τα σχετικά άρθρα στην Ελευθεροτυπία και τα βιβλία του Τάκη Φωτόπουλου και ειδικά το τελευταίο με τίτλο Η πολυδιάστατη κρίση και η Περιεκτική Δημοκρατία, εκδόσεις Γόρδιος,) είναι μια αυταπάτη, μια φενάκη, ένα αντικαθρέφτισμα της ερήμου. Θα πρέπει λοιπόν, να ληφθούν δραστικά μέτρα για μια ανατροπή αυτής της κατάστασης, όσο υπάρχει καιρός και οι καταστάσεις είναι αναστρέψιμες. Το να βαυκαλιζόμαστε ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερο και η Νέα Τάξη θα βρει λύση για όλα τα προβλήματα, είναι μια εξωπραγματική, ανόητη και εγκληματική στάση ζωής, ανάξια ενός σοβαρού, λογικού και ενήμερου ανθρώπου.
Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα της ανασφάλειας και αβεβαιότητας, των αναρίθμητων προβλημάτων και της πολυδιάστατης κρίσης, οι άνθρωποι και προπάντων οι νέοι δεν βρίσκουν ένα σταθερό σημείο αναφοράς, κάπου να στηριχθούν και ν’ ακουμπήσουν με σιγουριά για να ονειρευτούν ένα καινούριο, ελπιδοφόρο ξεκίνημα, έναν καλύτερο κόσμο και ένα καλύτερο αύριο. Οι σύγχρονοι επαγγελματίες πολιτικοί, έχουν σε μεγάλο βαθμό απογοητεύσει τον άνθρωπο, προάγοντας τα συμφέροντα των ισχυρών, ενώ η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» υποθάλπει και ενισχύει την άκρως θλιβερή αυτή κατάσταση πραγμάτων. Εδώ υπεισέρχεται το στοιχείο της ετερονομίας, στην οποία η πολιτική βούληση και η ζωή των ανθρώπων γενικά, καθορίζεται από εξωγενείς παράγοντες – επαγγελματίες πολιτικούς, κλπ, σε αντίθεση με την κατάσταση της αυτονομίας που δίνει τη δυνατότητα στο άτομο να λαμβάνει αποφάσεις, χωρίς να ελέγχεται από μια κεντρική εξουσία, ιεραρχία ή αυθεντία και να υπόκειται σε αυτή ανά πάσα στιγμή. Σήμερα, για όλα τα σημαντικά προβλήματα της κοινωνίας και της συλλογικής ζωής, οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους αντιπροσώπους (επαγγελματίες πολιτικούς) ερήμην των πολιτών. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και ο καταναλωτισμός, αποτελούν τις ειδικές αιτίες που χαρακτηρίζουν τη σημερινή ετερόνομη κοινωνία.
Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν εμπνέουν πια σεβασμό και εμπιστοσύνη, γιατί συμμάχησαν με το σύστημα και τη Νέα Τάξη. Την κρίσιμη αυτή ώρα που περνά ο κόσμος μας, οι άνθρωποι καλής θελήσεως χρειάζονται επειγόντως ένα νέο όραμα, ένα νέο πρόταγμα, μια νέα ελπίδα, ένα μαζικό απελευθερωτικό κίνημα που θα τους συγκινήσει, θα τους εμπνεύσει και θα τους αφυπνίσει από την πνευματική νάρκη, από το λήθαργο και την απογοήτευση, από τις διαψεύσεις ελπίδων και την παραίτηση. Η νέα αυτή ελπίδα, το νέο όραμα ζωής και δράσης, το νέο πρόταγμα υπάρχει, είναι διαθέσιμο και αποτελεί μια ολοκληρωμένη σύνθεση όλων των μεγάλων πολιτικών ιδεών διαμέσου των αιώνων της ανθρώπινης ιστορίας και προετοιμάζεται πυρετωδώς, να γονιμοποιήσει τα πνεύματα και τις συνειδήσεις των ανθρώπων, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι οποίοι θα συνασπιστούν για την υλοποίησή του.
Το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας είναι το μόνο ολοκληρωμένο σύστημα πολιτικών και κοινωνικοοικονομικών ιδεών, που ευαγγελίζεται με συγκροτημένο τρόπο και με ριζοσπαστική φιλοσοφία, μια ριζική ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης πραγμάτων, σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, οικολογικό και πολιτιστικό επίπεδο και είναι σίγουρα το μόνο σύγχρονο αντισυστημικό πρόταγμα, που θα μπορέσει εφαρμοζόμενο να θέσει τέλος στο καθεστώς της ανελευθερίας, της καταπίεσης, της αυθαιρεσίας, της εκμετάλλευσης, της κοινωνικής αδικίας, των τρομακτικών ανισοτήτων, του μίσους, της μόλυνσης και ρύπανσης των πάντων και να εκριζώσει τις αιτίες της ανθρώπινης επιθετικότητας, βιαιότητας, εγκληματικότητας, αντικοινωνικής συμπεριφοράς, κοινωνικής αποδιοργάνωσης και των πολέμων. Σε μια κοινωνία Περιεκτικής Δημοκρατίας, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους, την κοινωνία τους, την οικονομία τους, το περιβάλλον, την υγεία τους, και δε θα εξαρτώνται πια από τις θελήσεις, τις επιλογές, τις αποφάσεις, τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των επαγγελματιών πολιτικών και των πολυεθνικών. Το πρόταγμα της ΠΔ μπορεί εφαρμοζόμενο να βάλει μια τάξη στο παρόν χάος, καθαρίζοντας το στάβλο του Αυγείου και αντιμετωπίζοντας με τρόπο ριζοσπαστικό και οριστικό την πολυδιάστατη κρίση του καιρού μας, με την απομάκρυνση και διόρθωση όλων των βασικών αιτιών που τη διαιωνίζουν και την επιδεινώνουν, και όχι απλώς με την ανακούφιση και καταστολή των συμπτωμάτων της κρίσης, όπως επιχειρεί με αδέξιο, βίαιο και σπασμωδικό τρόπο το κυρίαρχο σύστημα σήμερα ερήμην των αιτιών της...
Το πρόταγμα της ΠΔ έχει βασικό στόχο την ανοικοδόμηση της κοινωνίας σε νέες, υγιείς βάσεις και την ανανέωση της ανθρώπινης ζωής μέσω της εξασφάλισης των θεσμικών προϋποθέσεων που εγγυώνται την ισοκατανομή κάθε μορφής δύναμης μεταξύ των πολιτών, δηλαδή τον αυτοκαθορισμό τους. Ο αυτοκαθορισμός ορθολογικών κοινωνικών ατόμων είναι ο μόνος που εγγυάται τις νέες υγιείς βάσεις της κοινωνίας.