Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 11 (Φεβρουάριος 2006)
Ευρωπαϊκός Μακαρθισμός PDF
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό μνημόνιο που επιδιώκεται να περάσει στην Κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν έπεσε φυσικά σαν κεραυνός εν αιθρία. Το θρασύτατο και προκλητικό κείμενο αποτελεί διεύρυνση της «αντι»τρομοκρατικής υστερίας που άρχισε με την επιβολή της Νέας Τάξης μετά την κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ και την επακόλουθη αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στον παγκόσμιο σκηνικό.
Έτσι, όπως ταυτίζονται με την «τρομοκρατία» όλα τα αντισυστημικά κινήματα (ανεξαρτήτως πρακτικής και ιδεολογίας), καθώς και οι χώρες που δε συμμορφώνονται με τις επιταγές της υπερεθνικής ελίτ (τμήμα της οποίας αποτελούν οι ελίτ που κυβερνούν την Ε.Ε.), αντίστοιχα επιχειρείται τώρα και η ποινικοποίηση ενός ολόκληρου κοινωνικοϊστορικού ρεύματος, εκλαμβάνοντας τη χειρότερη εκδοχή του σαν ατράνταχτη κατηγορία. Και όχι μόνο. Το ακόμη σημαντικότερο είναι ότι επιχειρείται καθαρά ο εξοστρακισμός μιας ολόκληρης ιδεολογίας, της κομμουνιστικής, και κατ' επέκταση κάθε αντισυστημικής ιδεολογίας που, θρασύτατα, οι αστοί συντάκτες του μνημονίου ταυτίζουν με την ναζιστική!
Τα κομμουνιστικά κόμματα αυτή τη στιγμή είναι απ’ τα πιο ευάλωτα στο φάσμα των δυνάμεων της αριστεράς γιατί τα ιδεολογικά τους ερείσματα στους λαούς έχουν αποδυναμωθεί λόγω της κατάρρευσης του σοβιετικού μοντέλου. Μ ένα σμπάρο λοιπόν η ευρωπαϊκή ελίτ θέλει να πετύχει πολλά τρυγόνια: πρώτον να φιμωθούν τα όχι ασήμαντα κομμουνιστικά κόμματα που τάσσονται κατά της Ε.Ε. (σε αντίθεση με τα «νομιμόφρονα» ρεφορμιστικά αριστερά κόμματα που ευλογούν—και ευλογούνται-- από την Ε.Ε., ακριβώς γιατί εγκατάλειψαν το αίτημα της αλλαγής του συστήματος) και δεύτερον να ισχυροποιηθεί η «ορθότητα» των πολιτικών επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της δαιμονοποίησης της μαρξιστικής ιδεολογίας (όπως αντίστοιχα έγινε με το ναζισμό). Ο στόχος διπλός: από τη μια, να περάσουν στο ντούκου τα μαζικά εγκλήματα των δυτικών σε Χιροσίμα, Χιλή, Βιετνάμ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ κ.λπ., και από την άλλη, να περάσει πιο εύκολα η κατάφωρη σημερινή επίθεση κατά των λαϊκών κατακτήσεων από τις ίδιες ελιτ που κόπτονται σήμερα για τα κομμουνιστικά «εγκλήματα» συλλήβδην.
Έτσι οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικής αλλαγής είναι όχι μόνο καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά θεωρείται απ' τη «φύση» της ολοκληρωτική. Οι αγώνες εκατομμυρίων, σοσιαλιστών, κομμουνιστών, και ελευθεριακών ρευμάτων όπως αυτό της Περιεκτικής Δημοκρατίας για ελευθερία, αυτονομία και μια πραγματική, άμεση και οικονομική, δημοκρατία μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με τον «κομμουνισμό» της Καμπότζης. Τα εκατομμύρια των αντιφασιστών που ορθώθηκαν απέναντι στις ναζιστικές ερπύστριες είναι ο προθάλαμος των γκούλαγκ. Ο κομμουνισμός είναι το ίδιο με το ναζισμό. Η παραχάραξη τη ιστορίας σ όλο της το μεγαλείο!
Η εναντίωση στο αντικομουνιστικό μνημόνιο δεν αφορά επομένως μόνο τα κομμουνιστικά κόμματα. Οι πρόσφατες παρακολουθήσεις συνελεύσεων του Π.Α.ΜΕ., η προσπάθεια ποινικοποίησης του αναρχικού και γενικότερα του αντισυστημικου χώρου, ο τρομονόμος, δεν αφήνουν περιθώρια απάθειας και κυνισμού. Είναι σαφής η προσπάθεια να ποινικοποιθεί οποιαδήποτε φωνή εναντιώνεται στο σύστημα και τις επιλογές του, με το αιτιολογικό πως η εναντίωση στο σύστημα ισοδυναμεί σε τελική ανάλυση με εγκληματική πράξη. Γι’ αυτό η καταδίκη του μνημονίου είναι χρέος κάθε εργαζόμενου, κάθε ενεργού πολίτη και κάθε νεολαίου.