Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 13, Σεπτέμβριος 2006
Εισαγωγικό Σημείωμα
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Το ανά χείρας περιοδικό δεν αποτελούσε ποτέ ούτε αποτελεί τμήμα του «θεωρητικού» θορύβου των δεκάδων εντύπων και περιοδικών ο οποίος καλύπτει τα περίπτερα, τα πρατήρια τύπου και τα βιβλιοπωλεία. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τις πολυτελείς σελίδες των κατεστημένων περιοδικών, συμπεριλαμβανομένων κάποιων «εναλλακτικών», που φλυαρούν ακατάπαυστα μέσα σ’ ένα σάπιο περιτύλιγμα. Ο λόγος του είναι ρητά αντισυστημικός και μη κομφορμιστικός, καθοδηγούμενος από εκείνα τα λόγια που έπεσαν κάποτε σαν αστραπή μέσα στην καρδιά των εξεγερμένων: δεν αρκεί να ερμηνεύουμε τον κόσμο, πρέπει να τον αλλάξουμε.
Μέσα σ’ αυτά τα συμφραζόμενα, ο διχασμός θεωρίας και πράξης είναι για μας κενολογία για σχολαστικούς γραφειοκράτες. Άνευ περιστροφών: οι αγώνες γεννούν την ανάγκη για θεωρία, και αυτή η θεωρία μόνο σε σχέση μ’ αυτούς δικαιώνεται ή όχι.
Το νέο μας τεύχος, όπως και τα υπόλοιπα. δεν μπορεί να αποτελεί διάψευση των παραπάνω. Το θεωρητικό σκέλος συντίθεται διαλεκτικά με το πρακτικό και γεννά την προοπτική της συστημικής αλλαγής, της αντικατάστασης της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και της «φιλελεύθερης ολιγαρχίας» από την άμεση δημοκρατία σε όλους τους τομείς της ζωής, μέσα από τον αγώνα ενός νέου μαζικού λαϊκού κινήματος.
Την ύλη ανοίγει όπως πάντα ένα εκτενές άρθρο επικαιρότητας που δεν θα μπορούσε παρά να εκκινεί από την κτηνωδία, της οποίας όλοι γίναμε μάρτυρες στον Λίβανο και την Παλαιστίνη, για να επεκταθεί στα αιματοβαμμένα σχέδια του συστήματος στη Μέση Ανατολή τα οποία υλοποιεί η Σιωνιστική ελίτ, με την απεριόριστη βοήθεια της υπερεθνικής ελίτ. Η Νέα Τάξη του συστήματος οικοδομείται σε διεθνές επίπεδο, και η Μέση Ανατολή με τον ενεργειακό πλούτο της είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τις πολυεθνικές και τα άλλα τμήματα των πλανητικών ελίτ που επιδιώκουν την ελεύθερη ροή πετρελαίου και την πλήρη ενσωμάτωση της περιοχής στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Η απόπειρα στραγγαλισμού οποιουδήποτε αντιστεκόμενου σ’ αυτήν την προσπάθεια, στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, στο Ιράν και τη Συρία, γεννά νέα καθήκοντα σε εκείνη την Αριστερά, συμπεριλαμβανόμενου του ελευθεριακού τμήματος της, που δεν θέλει να προδίδει τα ιδεώδη της. Η αλληλεγγύη μας στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα πρέπει να είναι δεδομένη καθώς βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα ενάντια στη Νέα Τάξη.
Το καλοκαίρι βέβαια που πέρασε στιγματίστηκε, εκτός από το κόκκινο του αίματος των Λιβανέζων και των Παλαιστινίων, και από το κόκκινο χρώμα των κινητοποιήσεων των εξεγερμένων φοιτητών ενάντια στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που θέλουν να επιβάλλουν την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Απέναντι στις εξελίξεις, και καθώς πολλοί από μας συμμετέχουμε ενεργά σ’ αυτές, δημοσιεύουμε το τρίτο μέρος του θεωρητικού άρθρου για τη δημοκρατική Παιδεία, το οποίο προσπαθεί να δώσει κάποιες κατευθύνσεις για το πώς θα μπορούσε να λειτουργεί μια ελευθεριακή Παιδεία, σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή δυσ-εκπαίδευση που εξυπηρετεί το σύστημα. Αυτή η Παιδεία, δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός κινήματος ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα της αγοράς και της αντιπροσώπευσης, καθώς μόνο σε μια νέα κοινωνία ισοκατανομής όλων των μορφών δύναμης/εξουσίας μπορεί να υπάρξει μια πραγματικά δημοκρατική Παιδεία.
Στη συνέχεια, όσον αφορά την πράξη απέναντι στις επικείμενες μεταρρυθμίσεις, δημοσιεύουμε εμπλουτισμένη προκήρυξη που μοιράστηκε την περίοδο των κινητοποιήσεων, η οποία καλεί σε νέο γύρο μαζικών συνελεύσεων και καταλήψεων! Αφού καταδεικνύεται ο αντιδραστικός χαρακτήρας του νόμου, στη συνέχεια παρουσιάζονται οι συστημικές αιτίες που γεννούν τις ανάγκες των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων για τις ελίτ ανά τον πλανήτη. Το κείμενο κλείνει με τις θέσεις της ΠΔ για την ανώτατη παιδεία (το κίνημα πρέπει να αρχίσει να συζητά και να προβάλλει σιγά-σιγά προτάσεις για την εκπαίδευση που επιθυμεί, πέρα από την άρνηση των μεταρρυθμίσεων) και με συγκεκριμένες προτάσεις για την αμεσοδημοκρατική οργάνωση του φοιτητικού κινήματος. Να απαντήσουμε με ακόμα δυναμικότερους αγώνες απέναντι στην αδιαλλαξία των κομπάρσων της υπερεθνικής ελίτ που κυβερνούν τη χώρα!
Θεωρία και πράξη αξεδιάλυτες διαποτίζουν και τα κείμενά μας σε σχέση με τις επικείμενες δημοτικές εκλογές. Το πρώτο κείμενο για το θέμα, καταδεικνύει την αδυναμία των πολιτών απέναντι στο σύστημα, το οποίο αρπάζει όλο και περισσότερο την εξουσία από τα χέρια τους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η τοπική εξουσία είναι πρακτικά χωρίς αντίκρισμα και αποτελεί απλά ένα όργανο στα χέρια των μεγάλων κομμάτων. Ωστόσο, μέσα στα πλαίσια ενός αντισυστημικού κινήματος που διεκδικεί την εξουσία για όλους τους πολίτες, και σε όλα τα επίπεδα, θα μπορούσαν οι τοπικές εκλογές να αποτελέσουν όπλο για την ανατροπή του συστήματος.
Μια τέτοια προσπάθεια παρουσιάζει το δεύτερο κείμενο για το θέμα, που παρουσιάζει την προσπάθεια της τοπικής ομάδας Περιεκτικής Δημοκρατίας του Νιου Τζέρσεϋ (στις Η.Π.Α.) να εφαρμόσει τις ιδέες μας στην πράξη, αλλά και την πολιτική πλατφόρμα με την οποία κατέβηκαν στις δικές τους τοπικές εκλογές.
Τέλος, το τεύχος κλείνει με ένα άρθρο για τον επικείμενο περιορισμό των διαδηλώσεων που επιχειρεί η ελληνική ελίτ, με εμφανή τον στόχο να φιμώσει κάθε αντίσταση απέναντι σ’ αυτήν. Τα «επιχειρήματα» που προβάλλουν οι κομισάριοι του συστήματος για να επιβληθεί το φασιστικό μέτρο που περιορίζει τους αγώνες, ανασκευάζονται ένα προς ένα και αναλύονται οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους επιχειρούνται αυτοί οι περιορισμοί.
Καλή ανάγνωση!