Εισαγωγικό  Σημείωμα #2

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΚΕΖΕΡΛΗΣ

Δοθέντος του τίτλου «Εισαγωγικό Σημείωμα», μάλλον εδώ είναι ο κατάλληλος χώρος κατ’ αρχήν να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που τίμησαν το περιοδικό μας από το πρώτο κιόλας τεύχος και κατόπιν να τους πούμε πως θεωρούμε ότι η υποστήριξή τους προς αυτό είναι ο κύριος παράγοντας που θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί η συγκεκριμένη προσπάθεια. Η υποστήριξη αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με την υλική βοήθεια (συνδρομές, διάδοση του περιοδικού κ.λπ.) αλλά εξίσου σημαντικά και με την ενεργό επικοινωνία. Για παράδειγμα, θα ήταν πολύ χρήσιμο αν μας πληροφορούσατε για κινήσεις και εκδόσεις σχετικές με το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας για τις οποίες δεν είμαστε ενήμεροι. Ακόμη, θα ήταν πολύ ενθαρρυντικός για μας ο σχολιασμός της δουλειάς μας. Τέλος, με αφορμή τέτοιου είδους βοήθεια, θα ήταν ευχάριστο για μας να ξεκινήσει μια στενότερη συνεργασία με όσους αναγνώστες το επιθυμούν.

Ακολουθώντας το μοτίβο που καθιερώσαμε στο πρώτο τεύχος, η διάταξη της ύλης είναι η εξής: Στην πρώτη ενότητα εξετάζονται διάφορα ζητήματα της ελληνικής και της διεθνούς επικαιρότητας, τα οποία σχολιάζονται σε (σχετικώς) σύντομα άρθρα. Στη δεύτερη ενότητα ο αναγνώστης θα βρει κείμενα κάπως πιο «θεωρητικά», τα οποία αναφέρονται σε διάφορες πτυχές της Περιεκτικής Δημοκρατίας. Στην τρίτη και τελευταία ενότητα σκοπεύουμε να παρουσιάσουμε κινήσεις καθώς και εκδόσεις με προβληματισμό βασισμένο στο πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας ή συγγενή σε αυτό.

Η πρώτη ενότητα στο παρόν τεύχος αρχίζει με ένα άρθρο για το ασφαλιστικό. Το άρθρο αυτό το αναδημοσιεύουμε από την Ελευθεροτυπία της 5/5 λόγω της ιδιαίτερης επικαιρότητας και σπουδαιότητας του συγκεκριμένου ζητήματος. Πάνω στο ασφαλιστικό τοποθετήθηκαν πολλοί: κάποιοι προσπάθησαν να πείσουν πως το πρόβλημα είναι τεχνοκρατικό, άλλοι ότι όλα είναι θέμα πολιτικού «θάρρους» που πρέπει να επιδείξουν ορισμένοι πολιτικοί, ενώ όλοι φρόντισαν να «χαϊδέψουν» τα αφτιά των Ελλήνων, λέγοντας πως έχουν τη λύση μέσα στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος. Στο συγκεκριμένο άρθρο αποδεικνύεται πως τέτοιες τοποθετήσεις είναι παραπλανητικές, ενώ τονίζεται το γεγονός πως λύση μπορεί να βρεθεί μόνο έξω από το σημερινό θεσμικό πλαίσιο.

Το δεύτερο σχόλιο αναφέρεται στο σημαντικό θέμα του Ευρώ και γενικότερα της πορείας της Ελληνικής οικονομίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτό το σχόλιο καταρρίπτονται πολλοί μύθοι που έχουν να κάνουν με τα υποτιθέμενα οφέλη της χώρας από την υιοθέτηση του Ευρώ, αναλύεται η οικονομική κρίση της χώρας μας, ενώ στο τέλος προβάλλεται το αίτημα της εξόδου από την ΕΕ, ως βήμα προς την έξοδο από την οικονομία της αγοράς συνολικά.

Στο επόμενο σχόλιο εξετάζεται η σχέση της διατροφής ενός σύγχρονου ανθρώπου με την οικο-καταστροφική και «ανθρωπο-καταστροφική» φύση του συστήματος της οικονομίας της αγοράς. Αναλύεται το πόσο άμεσα συνδεδεμένη είναι η άθλια ποιότητα των διαφόρων τροφών που καταναλώνουν οι πολίτες με την ακόρεστη δίψα της οικονομίας της αγοράς για κέρδος (η οποία συνεπάγεται τη μέγιστη συμπίεση του κόστους).

Στο τέταρτο σχόλιο της ενότητας αυτής γίνεται αναφορά στην παγκόσμια έκρηξη του ανορθολογισμού, με έμφαση στη σχέση του εκσυγχρονιστικού κατεστημένου με την ελληνορθοδοξία. Εξετάζεται το φαινόμενο της άνθισης του ανορθολογισμού στην Ελλάδα, ενώ γίνεται εκτενής αναφορά στο «ζήτημα των ταυτοτήτων» και στις σχετικές κινήσεις του αρχιεπισκόπου, οι οποίες παρά την υποτιθέμενη «δημοκρατική» ευαισθησία του Χριστόδουλου Παρασκευαϊδη, στην ουσία ενισχύουν τον εθνικισμό.

Στο αμέσως επόμενο σχόλιο εξετάζεται - με αφορμή το ζήτημα των βλημάτων απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία - η θέση της επιστήμης και της τεχνολογίας στη σημερινή κοινωνία. Αμφισβητείται τόσο η ουδετερότητα όσο και η αυτονομία της τεχνοεπιστήμης, ενώ αναλύεται και ο ρόλος της τεχνοεπιστήμης σε σχέση με την αναπαραγωγή της οικονομίας ανάπτυξης.

Η πολυδιάστατη κρίση της κοινωνίας μας δεν έχει να κάνει μόνο με οικονομικά ζητήματα, αλλά και με θέματα που μπορούν να χαρακτηριστούν «κοινωνικά», των οποίων η σχέση με την οικονομία είναι έμμεση. Ένα τέτοιο ζήτημα είναι η κρίση της εκπαίδευσης, η οποία αναλύεται στο τελευταίο σχόλιο της πρώτης ενότητας, με αφορμή την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ. Η ανάλυση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ακούγονται πολλές απόψεις, οι οποίες συχνά είναι μονόπλευρες και προβληματικές. Τέτοιες απόψεις εξετάζονται αναλυτικά και αποδεικνύεται η σαθρή βάση τους.

Στη δεύτερη ενότητα του παρόντος τεύχους, όπως είχαμε υποσχεθεί, ασχολούμαστε με την Οικονομική Δημοκρατία (συνεχίζοντας την ανάλυση του πρώτου τεύχους για την Πολιτική Δημοκρατία) ενώ προαναγγέλλουμε ότι στο επόμενο τεύχος θα παρουσιάσουμε μια πρόταση για ένα εφικτό υπόδειγμα οικονομικής οργάνωσης που εξασφαλίζει την ικανοποίηση των βασικών αναγκών όλων των πολιτών χωρίς να θυσιάζεται η ελευθερία επιλογής, σε ένα σύστημα πέρα από την οικονομία της αγοράς και τον κεντρικό σχεδιασμό. Στο πρώτο κείμενο της ενότητας αυτής εξετάζεται σύντομα η οικονομική διάσταση της πολυδιάστατης κρίσης του καιρού μας (θέμα στο οποίο υποσχόμαστε να επανέλθουμε στο μέλλον), ενώ τονίζεται ιδιαίτερα η σύνδεση που έχει η οικονομική κρίση αφενός με την παγκοσμιοποίηση και αφετέρου με την οικονομική δημοκρατία ως διέξοδο.

Στο επόμενο κείμενο της δεύτερης ενότητας προσεγγίζεται η στρατηγική για τη μετάβαση σε μια οικονομική δημοκρατία. Το ζήτημα αυτό είναι πολύ σπουδαίο: θεωρούμε πως είναι λογικό κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής να αμφισβητήσει τη σημασία των όσων λέμε αν δεν αποδειχθεί ότι πράγματι είναι δυνατό να γίνουν κάποια βήματα, εδώ και τώρα, ώστε να περάσουμε από το σημερινό σύστημα σε μια κοινωνία χωρίς κράτος, αγορά και χρήμα.

Στην τρίτη ενότητα του περιοδικού αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε ο Τύπος την έκδοση του πρώτου τεύχους του περιοδικού μας. Η αντιμετώπιση αυτή δεν ξεπέρασε τα όρια του αναμενόμενου: πλήρης αποσιώπηση της ύπαρξης του περιοδικού. Τόσο οι «αντικειμενικές» μεγαλο-εφημερίδες όσο και οι υπόλοιπες που ανήκουν στην «Αριστερά» προτίμησαν να μας αγνοήσουν. Οι αναγνώστες μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματα τους και ανάλογα να βοηθήσουν την προσπάθεια αυτή, εάν βέβαια την θεωρούν σημαντική και πιστεύουν οτι δεν πρέπει να θαφτεί. Υπήρξαν βέβαια και δύο εξαιρέσεις, οι οποίες εξετάζονται αναλυτικά.

Καλή ανάγνωση!

Επιστροφή