Εισαγωγικό  Σημείωμα #3

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΚΕΖΕΡΛΗΣ

 

Διατρέχοντας τον κίνδυνο να γίνουμε βαρετοί, θέλουμε για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που τίμησαν το περιοδικό μας στα δύο προηγούμενα τεύχη και κατόπιν να τους πούμε πως θεωρούμε ότι η υποστήριξή τους προς αυτό εξακολουθεί να είναι ο κύριος παράγοντας που θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί η συγκεκριμένη προσπάθεια. Η υποστήριξη αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με την υλική βοήθεια (συνδρομές, διάδοση του περιοδικού κ.λπ.) αλλά εξίσου σημαντικά και με την ενεργό επικοινωνία. Ακόμη, θα ήταν πολύ ενθαρρυντικό να μας στέλνατε τα σχόλιά σας για τη δουλειά μας. Τέλος, με αφορμή τέτοιου είδους βοήθεια, θα ήταν ευχάριστο για μας να ξεκινήσει μια στενότερη συνεργασία με όσους αναγνώστες το επιθυμούν.

Ακολουθώντας το σχήμα που καθιερώσαμε στα προηγούμενα τεύχη, η διάταξη της ύλης είναι η εξής: Στην πρώτη ενότητα εξετάζονται διάφορα ζητήματα της ελληνικής και της διεθνούς επικαιρότητας, τα οποία σχολιάζονται σε (σχετικώς) σύντομα άρθρα. Στη δεύτερη ενότητα ο αναγνώστης θα βρει κείμενα κάπως πιο «θεωρητικά», τα οποία αναφέρονται σε διάφορες πτυχές της Περιεκτικής Δημοκρατίας. Στην τρίτη και τελευταία ενότητα σκοπεύουμε να παρουσιάσουμε κινήσεις –καθώς και εκδόσεις– με προβληματισμό βασισμένο στο πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας ή συγγενή σε αυτό.

Η πρώτη ενότητα σε αυτό το τεύχος αρχίζει με ενα σχόλιο που αναφέρεται στο ζήτημα που έχει μονοπωλήσει τις συζητήσεις τους τελευταίους μήνες: τα γεγονότα που συνέβησαν το Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ, το πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται, καθώς και οι αντιδράσεις των ελίτ (τόσο πριν όσο και μετά την επίθεση) ενάντια σε κάθε τμήμα της κοινωνίας που τολμά να αντιστέκεται. Στο σχόλιο αυτό αποδεικνύεται ότι η τρομο-υστερία που ακολούθησε τα γεγονότα της 11^ης Σεπτέμβρη δεν είναι ουρανοκατέβατη, αλλά εντάσσεται σε μια σειρά συγκεκριμένων κινήσεων από τη μεριά των ελίτ για την αλλαγή της νομοθεσίας με στόχο κυρίως τα αντι-συστημικά κινήματα στον Νότο αλλά και τον Βορρά. Στην εξέταση των επιθέσεων στην Αμερική αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι τα όσα υποστηρίζουν οι ελίτ δεν είναι απλώς αστήρικτα και υποκριτικά, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν φτηνές δικαιολογίες για να θεμελιωθεί «θεωρητικά» η νεά εγκληματική τους δράση, που έχει ήδη ξεκινήσει στις αραβικές χώρες. Όσον αφορά στα γεγονότα του Σεπτέμβρη, χωρίς να φτάνει κανείς στο να υιοθετεί μεθόδους όπως η επίθεση εναντίον ανθρώπων που στην πλειοψηφία τους δεν ανήκουν στην ελίτ (όπως έγινε στην Αμερική), αξίζει να μην ξεχνά πως δεν νοείται να κρατά «ίσες αποστάσεις» όταν μιλάμε για τη σχέση ανάμεσα στους καταπιεστές (την υπερεθνική ελίτ) και τους καταπιεζόμενους (οι οποίοι στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι οι λαοί των αραβικών χωρών).

Το δεύτερο άρθρο αναφέρεται στη δομή του «κινήματος» κατά της παγκοσμιοποίησης, στην μέχρι τώρα πορεία του, καθώς και στην πιθανή εξέλιξη της δράσης του στο μέλλον. Αγνοώντας πλήρως τις κραυγές των ρεφορμιστικών παραγόντων πως τώρα προέχει ο θρήνος (για τα γεγονότα που περιγράφηκαν στο προηγούμενο άρθρο) και όχι η καταπολέμηση του συστήματος της οικονομίας της αγοράς, μια ανάλυση του «κινήματος» αυτού είναι απαραίτητη σήμερα περισσότερο από ποτέ. Στο σχόλιο αυτό περιγράφεται αναλυτικά η διχοτόμηση του «κινήματος» της αντι-παγκοσμιοποίησης μεταξύ ρεφορμιστικών και αντι-συστημικών ρευμάτων, γίνεται εκτενής αναφορά στο ζήτημα της βίας (τόσο των «αρχών» όσο και των διαδηλωτών) και τέλος τίθενται δύο πιθανές εναλλακτικές οδοί που μπορεί να ακολουθήσει το «κίνημα»: είτε να γίνει άλλο ένα ακίνδυνο ρεφορμιστικό κίνημα, είτε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός πραγματικού αντι-συστημικού κινήματος που θα παλέψει για την αλλαγή του παρόντος συστήματος συγκέντρωσης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής εξουσίας.

Στο επόμενο κείμενο σχολιάζεται η επίδραση της ΟΝΕ (που τώρα με την υιοθέτηση του Ευρώ γίνεται ακόμη πιο επίκαιρη) σε κάποιους τομείς της κοινωνικής ζωής, οι οποίοι μπορεί να μην φτάνουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Οι συνέπειες της οικονομίας της αγοράς (μέσω της ΕΕ/ΟΝΕ) φτάνουν και σε ζητήματα σχετικά με την καθημερινή ζωή, την καταστροφή του περιβάλλοντος, καθώς και την υγεία των πολιτών. Είναι αυτά ακριβώς τα θέματα που συζητάει τούτο το άρθρο.

Στο τέταρτο και τελευταίο σχόλιο της ενότητας αυτής αναλύεται το ζήτημα των ναρκωτικών. Στην εξέταση του προβλήματος αποφεύγονται δύο ύφαλοι: ο «προοδευτικός» (που υποστηρίζει την φιλελευθεροποίηση των ναρκωτικών) και ο «συντηρητικός» (που ζητάει την ακόμη πιο αυστηρή καταστολή των χρηστών). Στο κείμενο αυτό καταδεικνύονται οι συνέπειες που θα είχε η υιοθέτηση μιας από τις δύο παραπάνω προτάσεις, ενώ το ζήτημα των ναρκωτικών αναλύεται στην ιστορική του προοπτική, δηλαδή αποδεικνύεται ότι παρ’ όλο που τα ναρκωτικά υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια η σχετικά πρόσφατη έκρηξη στην κατανάλωσή τους πρέπει να αποδοθεί σε συστημικούς παράγοντες, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τις ευνοϊκές συνθήκες «προσφοράς» και «ζήτησης» για ναρκωτικά. Τέλος, προτάσσεται μια διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση, που θα ελάττωνε δραστικά τις αρνητικές συνέπειες που υφίστανται οι χρήστες, εδώ και τώρα, αλλά συγχρόνως θα βοηθούσε στο να μειωθεί η χρήση ναρκωτικών στο μέλλον.

Στη δεύτερη ενότητα του περιοδικού, όπως είχαμε υποσχεθεί, ασχολούμαστε με την Οικονομική Δημοκρατία (συνεχίζοντας την ανάλυση του πρώτου τεύχους για την Πολιτική Δημοκρατία και του δεύτερου για την μετάβαση στην Οικονομική Δημοκρατία). Στο κείμενο της ενότητας αυτής γίνεται μια απόπειρα να παρουσιαστεί ένα εφικτό υπόδειγμα οικονομικής οργάνωσης που εξασφαλίζει την ικανοποίηση των βασικών αναγκών όλων των πολιτών χωρίς να θυσιάζεται η ελευθερία επιλογής, σε ένα σύστημα πέρα από την οικονομία της αγοράς και τον κεντρικό σχεδιασμό. Η πρόταση αυτή συνιστά έναν τρόπο οργάνωσης μιας οικονομικής δημοκρατίας, δηλαδή μιας μορφής οικονομικής οργάνωσης χωρίς κράτος, αγορά και χρήμα, η οποία εξασφαλίζει την ισοκατανομή της οικονομικής δύναμης. Η συζήτηση αυτή «θα μπορούσε να βοηθήσει τους υποστηρικτές του δημοκρατικού προτάγματος όχι μόνο να σχηματίσουν μια πιο συγκεκριμένη άποψη για την κοινωνία που οραματίζονται, αλλά και να αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες περί «ουτοπισμού» που διατυπώνονται εναντίον τους».

Τέλος, στην τρίτη ενότητα του παρόντος τεύχους εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη που φέρει τον τίτλο «Χρονογράφημα», στην οποία θα σχολιάζονται διάφορα θέματα της επικαιρότητας που σχετίζονται με τον χώρο του Τύπου (και όχι μόνο).

 

Καλή ανάγνωση!      

 

 

 

Επιστροφή