Εισαγωγικό  Σημείωμα #4

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΚΕΖΕΡΛΗΣ

 

Αξίζει να ευχαριστήσουμε (για τρίτη φορά) όλους εκείνους που τίμησαν το περιοδικό μας στα προηγούμενα τεύχη και κατόπιν να τους πούμε πως θεωρούμε ότι η υποστήριξή τους προς αυτό εξακολουθεί να είναι ο κύριος παράγοντας που θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί η συγκεκριμένη προσπάθεια. Η υποστήριξη αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με την υλική βοήθεια (συνδρομές, διάδοση του περιοδικού κ.λπ.) αλλά εξίσου σημαντικά και με την ενεργό επικοινωνία (που θα μπορούσε να γίνει και μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου). Ακόμη, θα ήταν πολύ ενθαρρυντικό να μας στέλνατε τα σχόλιά σας για τη δουλειά μας. Τέλος, με αφορμή τέτοιου είδους βοήθεια, θα ήταν ευχάριστο για μας να ξεκινήσει μία στενότερη συνεργασία με όσους αναγνώστες το επιθυμούν.

Ακολουθώντας το σχήμα που καθιερώσαμε στα προηγούμενα τεύχη, η διάταξη της ύλης είναι η εξής: Στην πρώτη ενότητα εξετάζονται διάφορα ζητήματα της ελληνικής και της διεθνούς επικαιρότητας, τα οποία σχολιάζονται σε (σχετικώς) σύντομα άρθρα. Στη δεύτερη ενότητα ο αναγνώστης θα βρει κείμενα κάπως πιο «θεωρητικά», τα οποία αναφέρονται σε διάφορες πτυχές της Περιεκτικής Δημοκρατίας. Στην τρίτη και τελευταία ενότητα σκοπεύουμε να παρουσιάσουμε κινήσεις –καθώς και εκδόσεις– με προβληματισμό βασισμένο στο πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας ή συγγενή σε αυτό.

Η πρώτη ενότητα σε αυτό το τεύχος ξεκινά με ένα κείμενο της συντακτικής ομάδας (βασισμένο σε άρθρα του Τάκη Φωτόπουλου στην Ελευθεροτυπία) πάνω στο ζήτημα του ευρώ. Στο άρθρο αυτό συζητούνται όλα τα θέματα που δεν αναφέρθηκαν στα προπαγανδιστικά σποτάκια του τύπου «σκέψου ευρώ, είναι απλό!».  Για παράδειγμα εξηγείται γιατί, στην πραγματικότητα, το ευρώ δεν θα βοηθήσει μαγικά την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητά μας, αλλά αντίθετα θα οδηγήσει σε μειώσεις στην αγοραστική δύναμη των μισθών, εφόσον οι τιμές γίνονται πολύ ταχύτερα Ευρωπαϊκές σε σχέση με τους μισθούς μας, με αποτέλεσμα ότι τελικά «οι πολλοί θα μπορούν ν’ αγοράζουν όλο και λιγότερα πράγματα με όσα ευρώ καταλήγουν στην τσέπη τους».

Το δεύτερο άρθρο συζητάει ―με αφορμή τις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις― την αποσύνθεση του αγροτικού τομέα, εντάσσοντάς την στη γενικότερη διαστρέβλωση της παραγωγικής μας δομής που εντάθηκε με την ένταξή μας στην ΕΕ. Το θέμα αναλύεται συνολικά, δηλαδή αποδεικνύεται πως το αγροτικό ζήτημα ανάγεται στη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς, ενώ τονίζεται ιδιαίτερα ότι η ένταξη στην ΕΕ σε καμία περίπτωση δεν έχει σταθεί ωφέλιμη, αλλά αντίθετα αποτελεί έναν από τους παράγοντες που ενισχύουν την παραπέρα ενσωμάτωση του αγροτικού μας τομέα στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και συνεπώς στην πλήρη κατάρρευσή του. Τέλος, συζητούνται τα κινηματικά προβλήματα που έγιναν εμφανή με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις, ενώ περιγράφεται και η σπουδαιότητα που θα έχει η ανάπτυξη ενός ανεξάρτητου αγροτικού κινήματος.

Στο επόμενο σχόλιο εξετάζεται ο «μύθος της ισχυρής Ιατρικής» ο μύθος δηλαδή που θέλει κάθε πρόβλημα υγείας να λύνεται με την απλή συνταγογραφία επιπλέον φαρμάκων. Το ζήτημα αυτό παρουσιάζεται σε σύνδεση με τη θέση της Ιατρικής στο σημερινό σύστημα (οικονομία της αγοράς ― αντιπροσωπευτική «δημοκρατία») δίνοντας συγκεκριμένες απαντήσεις στο ερώτημα γιατί η Ιατρική απέτυχε (και γιατί ήταν αναπόφευκτο να αποτύχει από μόνη της στη σημερινή κοινωνία) να εξασφαλίσει καλή υγεία για την πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού. Κριτικάρονται επίσης τόσο η κρατική υγεία όσο και η κερδοσκοπική ιδιωτική υγεία, και προτάσσεται ένας αυτοκαθοριζόμενος τομέας υγείας στο πλαίσιο μίας Περιεκτικής Δημοκρατίας.

Περνώντας στο διεθνή χώρο, στο τέταρτο άρθρο της πρώτης ενότητας αναλύεται το παλαιστινιακό ζήτημα. Στο κείμενο αυτό (συνεχίζοντας τη σχετική ανάλυση του πρώτου τεύχος του περιοδικού) εξετάζονται οι πρόσφατες εξελίξεις στην Παλαιστίνη, τόσο σε σχέση με τη δράση του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ, όσο και σε σχέση με τα τεκταινόμενα στο ίδιο το παλαιστινιακό «στρατόπεδο». Για να γίνει πιο κατανοητή η ανάλυση των τελευταίων γεγονότων, δίνεται πρώτα μία σύντομη ιστορική αναδρομή, και γίνεται επίσης μία σύντομη αναφορά στα μύρια δεινά που αντιμετωπίζει ο παλαιστινιακός λαός, καθώς και στον τρόπο που ηρωικά αντιστέκεται στην καταπίεσή του.

Τα δύο τελευταία σχόλια αγγίζουν ζητήματα σχετικά μεταξύ τους: το ένα περιγράφει την οργάνωση ATTAC και την παρουσία της μέσα στο «κίνημα» της αντιπαγκοσμιοποίησης. Στο άρθρο αυτό δίνεται το στίγμα της ATTAC ως μίας οργάνωσης καθαρά ρεφορμιστικής, με ιδιαίτερα αρνητική επίδραση (αρνητική υπό την έννοια του αποπροσανατολισμού προβληματιζόμενων ατόμων που τελικά οδηγούνται σε ακίνδυνες ―για το σύστημα― κατευθύνσεις) στο «κίνημα». Το επόμενο συζητάει τον ρεφορμιστικό χαρακτήρα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ που έλαβε χώρα στο Πόρτο Αλέγκρε. Με αφορμή το Φόρουμ αυτό (σημαντικός παράγοντας του οποίου είναι η ATTAC) γίνεται μία σύντομη επισκόπηση και κριτική των γενικότερων θέσεων της ρεφορμιστικής Αριστεράς.

Η δεύτερη ενότητα του περιοδικού ασχολείται με τα ζητήματα της κοινωνικής διάστασης της σημερινής πολυδιάστατης κρίσης καθώς και τους τρόπους διεξόδου από την κρίση αυτή, δηλαδή τη δημοκρατία στο κοινωνικό πεδίο (έχοντας ήδη αναλύσει την πολιτική και την οικονομική δημοκρατία στα προηγούμενα τεύχη). Κατά τη συζήτηση της κοινωνικής κρίσης γίνεται ιδιαίτερη μνεία στα προβλήματα της εγκληματικότητας και των ναρκωτικών, ενώ στο επόμενο κείμενο δίνεται (πέρα από μία συνοπτική αναφορά σε ορισμένα σημαντικά ιστορικά γεγονότα) μία ανάλυση της έννοιας της κοινωνικής δημοκρατίας, και συγχρόνως εντάσσεται το ζήτημα αυτό στη συνολική έννοια της Περιεκτικής Δημοκρατίας.

Τέλος, στην (πλούσια) τρίτη ενότητα του παρόντος τεύχους παρουσιάζουμε α) κάποιες σημαντικές βιβλιογραφικές αναφορές στο πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό, β) μία ευχάριστη κριτική σε ορισμένες νεοφιλελεύθερες δοξασίες και γ) ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο, μέλους της Συμβουλευτικής Επιτροπής μας, στο οποίο εξετάζεται η σύγχρονη οικολογική κρίση και η σχέση της με την παγκοσμιοποίηση.

Καλή ανάγνωση!      

 

 

Επιστροφή