ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ • 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2005
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
Καθημερινά μαθαίνουμε για την αναρρίχηση της τιμής του πετρελαίου και τις αυξήσεις των άμεσα και έμμεσα εξαρτώμενων προϊόντων και υπηρεσιών. Σε συνδυασμό με τις περικοπές σε μισθούς, την ελαστικοποίηση της εργασίας, την «απελευθέρωση» του ωραρίου των καταστημάτων και το πετσόκομμα των συντάξεων, το βιοτικό επίπεδο βυθίζεται σταθερά οδηγώντας στην απελπισία τους μη προνομιούχους. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα δαπανά αστρονομικά ποσά για στρατιωτικές δαπάνες που τρέφουν τις πολεμικές βιομηχανίες της υπερεθνικής ελιτ, ενώ έχει γίνει ρουτίνα πια η αποκάλυψη σκανδάλων διαφθοράς διάφορων κρατικοδίαιτων αξιωματούχων που φανερώνουν μια γενική σήψη στο σύστημα. Παράλληλα δεχόμαστε ένα πρωτοφανή προπαγανδιστικό βομβαρδισμό για την «επιτακτική καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και στο βωμό της να θυσιάσουμε τις ατομικές μας ελευθερίες. Όμως είναι οι πόλεμοι και τα εμπάργκο κατά του Ιράκ, η συνεχιζόμενη σφαγή στην Παλαιστίνη κ.λπ. που πυροδότησαν το φυτίλι για τις εκρήξεις στο μετρό του Λονδίνου κι όχι κάποιοι διεστραμμένοι που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να καταστρέψουν το δυτικό τρόπο ζωής, όπως μας πιπιλίζουν οι απολογητές της Νέας Τάξης, είτε είναι νεοφιλελεύθεροι, είτε σοσιαλφιλελεύθεροι είτε ανήκουν στην ρεφορμιστική «Αριστερά».
Η λύση δεν είναι η αδιαφορία και ο κυνισμός απέναντι σε όλ’ αυτά. Καθένας που έχει συναίσθηση αυτής της κατάστασης, αν θέλει να είναι αξιοπρεπής απέναντι στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του κι αν θέλει να μην σκύβει μοιρολατρικά το κεφάλι του μπροστά στην πραγματικότητα, πρέπει να στρατευτεί στην πάλη για το χτίσιμο ενός μαζικού αντισυστημικού κινήματος. Ένα τέτοιο κίνημα είναι το μοναδικό ανάχωμα στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει η υπερεθνική ελίτ και τα κατά τόπους τσιράκια της, μπορεί να σταματήσει το βιασμό της φύσης απ τις πολυεθνικές επιχειρήσεις (που δεν σταματά βέβαια με τα «μερεμέτια» του συστήματος που προτείνουν οι Ευρωπαίοι Πρασινοι και τα εδώ παραρτήματα τους όπως οι Οικολόγοι-Πράσινοι κ.λπ.) και να βάλει τις βάσεις για την εγκαθίδρυση μιας πραγματικά δημοκρατικής κοινωνίας όπου την εξουσία θα την ασκούν οι ίδιοι οι πολίτες μέσα από τις τοπικές δημοτικές συνελεύσεις τους. Αυτό σημαίνει:
Συλλογική ιδιοκτησία και έλεγχο των μέσων παραγωγής και διανομής (που θα διαχειρίζονται οι «δημοτικές» επιχειρήσεις τις οποίες θα ελέγχουν οι δήμοι) ώστε να ικανοποιούνται για όλους οι βασικές ανάγκες (σίτιση, στέγαση, ιατρική κάλυψη, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, πλήρης κοινωνική πρόνοια για όλους τους πολίτες κ.λπ.
Συλλογική λήψη όλων των σημαντικών αποφάσεων από συνελεύσεις άμεσης δημοκρατίας που συνέρχονται ανά Δήμο και συντονίζονται μεταξύ τους με εκλεγμένες επιτροπές (από εξουσιοδοτημένους με ειδικές εντολές και όχι «αντιπροσώπους»,) σε τοπικό επίπεδο και, σε περίπτωση συνομοσπονδιών παρομοίων δήμων, σε περιφερειακό, εθνικό, ή ακόμα και σε διηπειρωτικό επίπεδο.
Κατάργηση των διακρίσεων με βάση το φύλο, τη φυλή ή την εθνικότητα και την ενίσχυση του ατομικού και συλλογικού αυτοκαθορισμού.
Επανενσωμάτωση της κοινωνίας στη φύση και την εξάλειψη όλων των δραστηριοτήτων που καταστρέφουν τη φύση και τους ίδιους τους ανθρώπους.
5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2005
Ελληνικό Δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org/pd • Διεθνές δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org • Επικοινωνία: [email protected]
~