ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ • 21 ΝΟΕΜΒΡΗ 2006
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ
Η ταινία του Κεν Λόουτς «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η βαρβαρότητα των μεγάλων δυνάμεων δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Όπως και στην Ιρλανδία οι κατακτητές επέβαλαν με στυγνή βία τα σχέδια τους, όπως βάφτιζαν «τρομοκράτες» τους Ιρλανδούς που αντιστεκόταν στους κατακτητές, όπως εφάρμοζαν την πάγια τακτική του «διαίρει και βασίλευε», όπως κατατρομοκρατούσαν κι εξευτέλιζαν το ντόπιο πληθυσμό, όπως έθεταν «επιλογές» στους αντιστεκόμενους ενώ είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι σαν κατακτητές τετελεσμένα γεγονότα με τη στρατιωτική και οικονομική υπεροχή τους, έτσι και σήμερα βλέπουμε όλα τα παραπάνω να εκτυλίσσονται σαν πιστό σχεδόν αντίγραφο της Ιστορίας. Και δυστυχώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως τραγωδία παρά ως φάρσα.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί στη Μέση Ανατολή, το χάος στο οποίο έχει βυθιστεί το Ιράκ μετά τους πολέμους «εκδημοκρατισμού» που εξαπέλυσε σύσσωμη η υπερεθνική ελίτ, ο καθημερινός στραγγαλισμός των Παλαιστινίων κι ο ολοκληρωτικός πόλεμος που εξαπέλυσε το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου, επιβεβαιώνουν εξόφθαλμα την τραγωδία στην οποία έχουν καταδικάσει οι Μπους, Μπλερ & Σία τους λαούς αυτούς, που το «αμάρτημά» τους είναι το ότι αντιστέκονται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων που βάλθηκε να στήσει η υπερεθνική ελίτ. Τι είναι όμως η υπερεθνική ελίτ; Η υπερεθνική ελίτ είναι:
οι υπερεθνικές οικονομικές ελίτ, δηλαδή τα διευθυντικά στελέχη των πολυεθνικών και των θυγατρικών τους, οι οποίες σχεδιάζουν και εφαρμόζουν τις πολιτικές που είναι συμβατές με το σημερινό οικονομικό πλαίσιο των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης
οι υπερεθνικές πολιτικές ελίτ, δηλαδή οι γραφειοκράτες και πολιτικοί που παίζουν υπερεθνικό ρόλο, είτε μέσα από μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, ή από τις κρατικές μηχανές των κυρίαρχων οικονομιών της αγοράς και κυρίως των ΗΠΑ, οι οποίες σχεδιάζουν και εφαρμόζουν τις πολιτικές (συμπεριλαμβανόμενων των πολέμων που απλώς «συνεχίζουν τις πολιτικές αυτές με άλλα μέσα») οι οποίες προωθούν σε όλο τον πλανήτη τη Νέα Τάξη που καθιέρωσε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και
οι υπερεθνικές τεχνοκρατικές ελίτ, των οποίων τα μέλη παίζουν ηγεμονικό ιδεολογικό ρόλο μέσα από διάφορα διεθνή ιδρύματα, ομάδες διαμόρφωσης πολιτικής (think tanks), ερευνητικά κέντρα των μεγάλων διεθνών πανεπιστημίων, διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης κλπ, οι οποίες διαμορφώνουν την ιδεολογία που «δικαιώνει» τις πολιτικές αυτές.
Είναι πασιφανές επομένως ότι οι μωρολογίες περί «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και «πολέμου θρησκόληπτων φανατικών» είναι ιδεολογικά περιτυλίγματα που υποκρύπτουν τα πραγματικά αίτια των πολέμων που έχει εξαπολύσει η υπερεθνική ελίτ στη Μέση Ανατολή, τα οποία είναι βασικά ο έλεγχος των ενεργειακών αποθεμάτων που υπάρχουν στην περιοχή αυτή (που είναι απαραίτητος για τη διεύρυνση των απελευθερωμένων αγορών καθώς και για τη διατήρηση του υπερκαταναλωτικού δυτικού τρόπου ζωής) αλλά και η πλήρη ενσωμάτωση της περιοχής στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς όπως και ο πολιτικο-στρατιωτικός έλεγχος της που είναι απαραίτητος επίσης για την προστασία του σιωνιστικού κράτους. Κι η εκμετάλλευση αυτή ολοκληρώνεται με τη συντριβή των αντιστασιακών κινημάτων κι οργανώσεων, ανεξάρτητα από το αν η ιδεολογία τους είναι ισλαμιστική, δημοκρατική ή σοσιαλιστική.
Αυτό εξ άλλου επιβεβαιώνεται κι από τη δική μας πραγματικότητα, όπου το πετσόκομμα των ατομικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών που με αιματηρούς αγώνες κατακτήθηκαν, υλοποιείται με τους διάφορους τρομονόμους, τις κάμερες παρακολούθησης και την γενική κλιμάκωση της καταστολής με πιο πρόσφατο περιστατικό την ημέρα του Πολυτεχνείου. Η συντριβή των αντιστασιακών κινημάτων λοιπόν δεν αφορά μόνο τα κινήματα στη Μέση Ανατολή (που εν προκειμένω είναι εθνικοαπελευθερωτικά), αλλά και τα κινήματα εντός του Δυτικού κόσμου, ειδικότερα εκείνα που αμφισβητούν το σύστημα της οικονομίας της αγοράς —σύστημα που είναι γενεσιουργός αιτία των πολέμων, της οικολογικής καταστροφής και της φτώχιας— και την πολιτική έκφραση του δηλαδή την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία».
Αν λοιπόν είναι το ίδιο το σύστημα η βασική αιτία των δεινών που μαστίζουν την ανθρωπότητα, η αντιμετώπιση τους δε μπορεί να είναι άλλη, παρά η κατάργηση του και η αντικατάσταση του από μια άλλη κοινωνική οργάνωση όπου την πραγματική εξουσία για τα σημαντικά πολιτικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά ζητήματα θα την έχουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Αυτό σε πρώτο βαθμό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την συλλογική μας δράση για το χτίσιμο ενός μαζικού αμεσοδημοκρατικού κινήματος με περιεκτικό πολιτικό πρόγραμμα ριζικής κοινωνικής αλλαγής και διοργάνωσης κινητοποιήσεων ενάντια στα σχέδια της υπερεθνικής (και της ντόπιας) ελίτ. Και σ’ ένα δεύτερο βαθμό με την δημιουργία εναλλακτικών θεσμών που θα στοχεύουν στη αντικατάσταση του συστήματος της οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με θεσμούς πολιτικής, οικονομικής και οικολογικής δημοκρατίας καθώς και δημοκρατίας στο κοινωνικό πεδίο.
Ελληνικό Δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org/pd • Διεθνές δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org • Επικοινωνία: [email protected]
~