Ιράκ: η αποθράσυνση της υπερεθνικής ελίτ - Τάκης Φωτόπουλος

Τις μέρες αυτές, τα πιο αδιάλλακτα στοιχεία της υπερεθνικής ελίτ, που ελέγχουν και τον φονικό μηχανισμό της στις ΗΠΑ, έχουν επιδοθεί σε μια νέα εκστρατεία να πείσουν τον κόσμο (αλλά και να προετοιμάσουν τα Χρηματιστήρια) για τον νέο «πόλεμο» με τον καινούργιο... Χίτλερ που απειλεί την ανθρωπότητα, με τη διαλυμένη ―εξαιτίας των προηγούμενων βομβαρδισμών― πολεμική μηχανή ενός Τριτοκοσμικού κράτους. Έτσι, η υπερεθνική ελίτ ετοιμάζεται πυρετωδώς να αιματοκυλίσει και πάλι ολόκληρη την περιοχή, σε εκτέλεση της τρίτης φάσης του διαρκούς πόλεμου της κατά της τρομοκρατίας, μετά την συντριβή των Αφγανών και των Παλαιστινίων (με την αποφασιστική συνδρομή των Σιωνιστών του Ισραήλ).

Το νέο αυτό στάδιο του αντιτρομοκρατικού «πολέμου» περιλαμβάνει την ανατροπή του «καθεστώτος-παρία» του Ιράκ με τη χρησιμοποίηση της λίαν επιτυχούς μεθόδου, που πρώτο-εφαρμόστηκε στο Αφγανιστάν, των μαζικών βομβαρδισμών της υποδομής της χώρας, οι οποίοι βεβαίως πλήττουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα και σχεδόν καθόλου την ελίτ της που υποτίθεται είναι ο στόχος, καταστρέφοντας στην πορεία τα συστήματα παροχής ηλεκτρικού, νερού, αποχετευτικά κ.λπ. Το νέο στοιχείο θα είναι η χρησιμοποίηση του συνοθυλεύματος των Ιρακινών εξόριστων που έχει συγκεντρώσει, χρηματοδοτήσει και εξοπλίσει η υπερεθνική ελίτ στη Βρετανία και τις ΗΠΑ, πιθανώς με τη σύμπραξη και τμημάτων των Κούρδων, που θα οργανώσουν παράλληλα κάποια ψευτο-εξέγερση σε σημείο του Ιράκ, όπου και θα ανακηρυχθεί η νέα προσωρινή κυβέρνηση της χώρας (με ανδρείκελα της υπερεθνικής ελίτ, όπως και στο Αφγανιστάν), η οποία θα μετακομίσει στη Βαγδάτη, μόλις εκκενωθεί από το προηγούμενο καθεστώς.

Η εξοργιστική δικαιολογία που χρησιμοποιεί η υπερεθνική ελίτ αυτή τη φορά για να δικαιολογήσει το αναμενόμενο αιματοκύλισμα, που πολλοί παρατηρητές περιμένουν να είναι πολύ μεγαλύτερο από το προηγούμενο, είναι ότι το Ιρακινό καθεστώς δεν έχει εφαρμόσει όλες τις αποφάσεις του Συμβ. Ασφαλείας του ΟΗΕ (που πάρθηκαν με τον γνωστό τρόπο που περιέγραψα αλλού[1]) και έχει αναπτύξει επικίνδυνα όπλα, κυρίως χημικά, μαζικής καταστροφής, τα οποία στο απροσδιόριστο μέλλον μπορεί να περιλαμβάνουν και κάποια πυρηνική δυνατότητα. Φυσικά, η δικαιολογία αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον υποτιθέμενο στόχο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, δηλαδή την εξάλειψη της τρομοκρατίας, εφόσον άλλωστε ακόμη και η δραστήρια CIA δεν έχει προσκομίσει κανένα στοιχείο που να συνδέει το Ιρακινό καθεστώς με την τρομοκρατία. Και αυτό, πέρα από το γεγονός ότι η υπερεθνική ελίτ έχει πλήρη γνώση του γεγονότος ότι το εμπάργκο που έχει επιβάλει στο Ιράκ αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των συνθηκών του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, των συνθηκών της Γενεύης και της Χάγης και άλλων διεθνών κανονισμών. Ακόμη, πέρα φυσικά από το γεγονός ότι το πελατειακό της καθεστώς στη Μέση Ανατολή, το Σιωνιστικό Ισραήλ, όχι μόνο έχει περιφρονητικά αγνοήσει όλες τις αποφάσεις του Συμβ. Ασφαλείας εναντίον του, αλλά επιπρόσθετα κατέχει (αποδεδειγμένα και όχι υποθετικά) όπλα μαζικής καταστροφής, συμπεριλαμβανομένων και πυρηνικών.

Είναι όμως χαρακτηριστικό του χαρακτήρα της Νέας Τάξης, που επικαλείται τη δημοκρατία για τον διαρκή πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ότι η υπερεθνική ελίτ έχει τόσο πολύ αποθρασυνθεί και εξαχρειωθεί σήμερα από την υπεροχή της που δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα. Έτσι, η όλη εκστρατεία οργανώνεται παρά το γεγονός ότι όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ακόμη και οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές παρομοίων πόλεμων της υπερεθνικής ελίτ στο παρελθόν, όπως οι Βρετανοί, αλλά και οι Γερμανοί, οι Γάλλοι κ.λπ., είναι σήμερα σαφώς εναντίον του νέου πόλεμου, συνειδητοποιώντας ότι ο στόχος είναι εντελώς διαφορετικός από τον επίσημο: ο απόλυτος έλεγχος τού πετρελαίου, που όπως δήλωνε παλιότερα ο γνωστός χασάπης Κίσινγκερ, «είναι πολύ σημαντικό εμπόρευμα για να το αφήνουμε στα χέρια των Αράβων».[2] Ακριβώς αυτή η «πίεση από τα κάτω» αναγκάζει τα Ευρωπαϊκά τμήματα της υπερεθνικής ελίτ να απαιτούν την τήρηση κάποιων προσχημάτων πριν την εξαπόλυση του πόλεμου (απόφαση του Συμβ. Ασφαλείας, κήρυξη πόλεμου μόνο αν το Ιρακινό καθεστώς αρνηθεί τους επιθεωρητές, παροχή κάποιων στοιχείων για τα υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής που κατέχει το καθεστώς κ.λπ.). Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν διαφωνίες μέσα στην υπερεθνική ελίτ για τον στόχο να καθιερωθεί ολοκληρωτικός έλεγχος πάνω στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής Ασίας, του Κόλπου και της Μέσης Ανατολής (που θα περιλαμβάνει επίσης το Ιράκ και το Ιράν ―τον επόμενο στόχο), όπου βρίσκονται οι πηγές ενέργειας που τροφοδοτούν την οικονομία της αγοράς/ανάπτυξης. Οι διαφωνίες δηλαδή αφορούν μόνο τα μέσα και την τακτική και όχι τους ίδιους τους σκοπούς, όπως άλλωστε επανειλημμένα έχει δηλώσει και ο Κρις Πάτεν για την Κομισιον, διεψεύδοντας τα παραμύθια της ρεφορμιστικής Αριστεράς για την «καλή» Ευρώπη έναντι της «κακής» Αμερικής.

Περιττό βέβαια να προστεθεί ότι δεν υπάρχουν οι παραμικρές αποδείξεις που να τεκμηριώνουν την προπαγάνδα της υπερεθνικής ελίτ για τα όπλα μαζικής καταστροφής που υποτίθεται κατέχει το Ιράκ. Ο Scott Ritter, που ήταν επιθεωρητής στην επιτροπή του ΟΗΕ για την καταστροφή των όπλων στο Ιράκ από το 1991 μέχρι το 1998, πρόσφατα δήλωσε ότι «τα προγράμματα του Ιράκ για βιολογικά όπλα αποσυναρμολογήθηκαν, κατεστράφησαν ή κατέστησαν ακίνδυνα στη διάρκεια εκατοντάδων απροειδοποίητων επιθεωρήσεων, κάτω από το πιο αυστηρό καθεστώς επιθεώρησης στην ιστορία του ελέγχου των εξοπλισμών».[3] Ακόμη, μια εκτενής επισκόπηση[4] των απόψεων πολλών δυτικών στρατιωτικών και διπλωματικών ειδικών κατέληξε σε παρόμοια συμπεράσματα. Έτσι, οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι οι επιθεωρητές κατέστρεψαν το 95% των όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ, και ότι το υπόλοιπο 5% έχει ήδη γίνει άχρηστο από το γεγονός ότι το εμπάργκο δεν επιτρέπει στο Ιράκ να αντικαταστήσει τον εξοπλισμό που απαιτείται για την ανάπτυξή τους. Τέλος, η Rosemary Hollis, επικεφαλής του προγράμματος για τη Μέση Ανατολή στο Βρετανικό Royal Institute of International Affairs, δήλωσε πρόσφατα ότι σύμφωνα με πολλούς πυρηνικούς επιστήμονες με τους οποίους ήλθε σε επαφή, το Ιράκ δεν έχει την ικανότητα να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, ενώ το International Atomic Energy Agency (IAEA), το οποίο είναι υπεύθυνο για την παρακολούθηση των πυρηνικών εξοπλισμών και ακόμη κάνει επισκέψεις στο Ιράκ, πρόσφατα συμπέρανε ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη για τη συνέχιση παρόμοιων προγραμμάτων στο Ιράκ.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η υπερεθνική ελίτ χρησιμοποίησε κάθε μέσο στη διάθεσή της για να εμποδίσει οποιαδήποτε αξιολόγηση όσον αφορά στην κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής από το Ιράκ, συμπεριλαμβανομένου ενός πρωτοφανούς πραξικοπήματος που απομάκρυνε τον γενικό διευθυντή του Οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων (OPCW), που επιβάλλει την εφαρμογή της διεθνούς συνθήκης για τα χημικά όπλα, επειδή είχε προτείνει μια ειρηνική λύση στο «πρόβλημα». Όπως παρατηρούσε σχετικά μετά το πραξικόπημα έγκυρος Βρετανός αναλυτής,[5] «το πραξικόπημα θα αποκλείσει κάθε δυνατότητα ειρηνικής διευθέτησης του θέματος των χημικών όπλων, εξασφαλίζοντας ότι η μόνη μέθοδος για την καταστροφή τους θα είναι ο πόλεμος».

Κι ο πόλεμος είναι ακριβώς ο στόχος του Αμερικανικού τμήματος της υπερεθνικής ελίτ, που τελικά θα επιβληθεί και στα αλλά τμήματά της, ανεξάρτητα από τις τυχόν διαφωνίες τους για την τακτική, όπως υπονόησε σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Ράμσφελντ. Και αυτό, διότι η Αμερικανική στρατιωτική δύναμη είναι σήμερα πρωτοφανής για την ανθρώπινη ιστορία, ξεπερνώντας και αυτή των Ρωμαίων ή των Βρετανών που δεν διέθεταν ποτέ παρόμοια υπεροπλία και παγκόσμια εμβέλεια. Οι επιδιώξεις αυτής της πελώριας στρατιωτικής δύναμης έγιναν σαφείς σε πρόσφατη έκθεση του US Space Command που αφού πανηγύρισε για την υπεροχή στον αέρα, τη θάλασσα, την ξηρά και το διάστημα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτή η υπεροχή «θα προστατεύσει τα συμφέροντά μας και τις επενδύσεις μας», σε μια εποχή όπου η παγκοσμιοποίηση είναι πιθανό να προκαλέσει παραπέρα «διεύρυνση του ανοίγματος μεταξύ προνομιούχων και μη προνομιούχων»[6]...

[1] Βλ . Τ. Φωτόπουλος, Ο Πόλεμος στον Κόλπο, Εξάντας, 1991.

[2] Hans von Sponeck and Denis Halliday, Guardian, 29/11/ 2001.

[3] Scott Ritter, Guardian, 19/10/ 2001.

[4] Julian Borger κ.α., Guardian, 15/3/2002.

[5] G. Monbiot, Guardian, 16/4/ 2002 & 23/4/ 2002.

[6] Seumas Milne, Guardian, 14/2/ 2002.