Πως εξηγείται η κτηνωδία στην Γάζα; , ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, Ελευθεροτυπία (17 Ιανουαρίου 2009)

Πως εξηγείται η κτηνωδία στην Γάζα;

Ενώ η συστημική βία κατά του νεολαιίστικου κινήματος στην Ελλάδα εντείνεται, η συστημική βία στη Γάζα που ασκείται άμεσα από την Σιωνιστική ελίτ και έμμεσα από την υπερεθνική ελίτ (Η.Π.Α., Ε.Ε.) ήδη έχει φθάσει τα όρια της κτηνωδίας. Είναι πια φανερό ότι ο Ισραηλινός στρατός όχι μόνο εσκεμμένα αγνοεί το γεγονός πως όταν βομβαρδίζει την πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου, όπου συνωστίζονται 1,5 εκ. πρόσφυγες, αναπόφευκτα θα προκαλέσει μαζικές απώλειες ανάμεσα στους αμάχους, αλλά και είναι επίσης πια διαπιστωμένο, ακόμη και από τις επί τόπου υπηρεσίες του Ο.Η.Ε. και Μ.Κ.Ο., ότι εσκεμμένα δολοφονεί αμάχους σε ένα πρωτοφανές όργιο κρατικής τρομοκρατίας. Έτσι, η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατηγόρησε τους Ισραηλινούς ως εγκληματίες πολέμου για τη χρήση πανίσχυρων οβίδων σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, απαγορευμένων όπλων όπως οι βόμβες λευκού φωσφόρου (ακόμη και κατά της έδρας του Ο.Η.Ε. στη Γάζα), τη χρησιμοποίηση οικογενειών ως ανθρώπινες ασπίδες σε σπίτια που επιτάσσουν, τις επιθέσεις κατά ασθενοφόρων που έχουν ήδη οδηγήσει στη δολοφονία 12 νοσοκομειακών.[1] Και φυσικά είναι γνωστές οι καταγγελίες για την αναγκαστική συγκέντρωση αμάχων σε σχολεία ή σπίτια και στη συνέχεια τη δολοφονία πολλών από αυτούς.[2] Το αποτέλεσμα είναι ότι την 20ή ήμερα της σφαγής οι νεκροί Παλαιστίνιοι πλησιάζουν τους 1.100, από τους οποίους το 40% σύμφωνα με τα στοιχεία του Ο.Η.Ε., γυναίκες και παιδιά, έναντι 10 Ισραηλινών στρατιωτών και 3 πολιτών, σε εφαρμογή σχεδίου για την ελαχιστοποίηση των Ισραηλινών απωλειών σε βάρος των αμάχων.[3]

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο Ισραηλινός στρατός συστηματικά έδωσε ψευδείς εξηγήσεις, όπως άλλωστε έκανε σε ολόκληρη την ιστορία του, όπως εμπεριστατώμενα έδειξε ο Robert Fisk.[4] Αυτό έκανε το 1996 όταν εσκεμμένα βομβάρδισαν βάση του Ο.Η.Ε. στην Κανά του Λιβάνου δολοφονώντας 106 πρόσφυγες (πάνω από τους μισούς παιδιά) ισχυριζόμενοι ότι στο κτίριο ήταν και πολεμιστές της Χεζμπολλά (Hezbollah) ―ένα ασύστολο ψέμα. Το ίδιο ψέμα είχαν πει και το 1994 όταν Απάτσι δολοφόνησε 5 γυναικόπαιδα σε νοσοκομειακό που τους μετέφερε από γειτονικό χωριό από όπου τους είχαν διατάξει να φύγουν. Τέλος, δεν απολογηθήκαν ποτέ όταν το 2006, αφού είχαν εξαναγκάσει τους κατοίκους Λιβανέζικου χωριού (Marwahin) να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, στο δρόμο τους πολυβόλησαν από ελικόπτερα θερίζοντας 23 από αυτούς, βασικά γυναικόπαιδα. Φυσικά, ο Fisk κατηγορήθηκε γι’ αντισημιτισμό γι’ αυτές τις καταγγελίες του, (όπως και ο υπογράφων για παλιότερα άρθρα του), με βάση την γνωστή «βιομηχανία του Ολοκαυτώματος» στην οποία αναφέρθηκα στο προηγούμενο άρθρο. Με παρόμοιο τρόπο οι συστηματικοί αυτοί ψεύτες «δικαιολογούν» τα σημερινά χειρότερα εγκλήματα στη Γάζα, ή τις πειρατικές επιθέσεις σε διεθνή ύδατα εναντίον πλοίων ανθρωπιστικών αποστολών (Dignity, Αρίων).

Πώς εξηγείται όμως η τελευταία Σιωνιστική κτηνωδία που ίσως ξεπερνά κάθε προηγούμενη; Ο λόγος είναι απλός. Εφόσον ο σκοπός της εγκληματικής εκστρατείας ήταν να γονατίσουν την αντίσταση, ο μόνος τρόπος ήταν η κατατρομοκράτηση του λαού της Γάζας, πρώτα με την οικονομική βία που έχει οδηγήσει στην οικονομική εξαθλίωση του, και τώρα με την κτηνώδη φυσική βία, στην οποία ο Ισραηλινός στρατός ίσως είναι ο πιο εξειδικευμένος στρατός στον κόσμο. Όπως στην πρώτη ιντιφάντα, ο ίδιος στρατός, με διαταγή του «προοδευτικού» Ραμπίν (Yitzhak Rabin), έσπαζε με κοτρώνες τα χέρια των παιδιών που πετούσαν πέτρες, έτσι και σήμερα κατακρεουργούν όποιους αντιστέκονται. Ο ενδιάμεσος στόχος είναι να τους υποχρεώσουν να απαρνηθούν την αντίσταση και να δεχτούν τελικά τον εκλεκτό της υπερεθνικής ελίτ και των Σιωνιστών Αμπάς (Mahmoud Abbas), με…αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί να πάψουν να παραβιάζουν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και να σταματήσουν τον στραγγαλιστικό αποκλεισμό της Γάζας. Ο απώτερος στόχος, που θα εφαρμοστεί από τον «προοδευτικό» Ομπαμα (Barack Obama) με τη βοήθεια του Κογκρέσου που μόλις συντάχθηκε απόλυτα με τη σημερινή εγκληματική εκστρατεία (με …δημοκρατική πλειοψηφία 98%), είναι η λύση των «2 κρατών». Πώς εννοούν όμως οι Σιωνιστές τη «λύση» αυτή που επιδοκιμάζεται από τον Αμπάς μέχρι το Κ.Κ.Ε. και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά; Ο έντιμος Εβραίος ιστορικός Ιλάν Παπέ (Ilan Pappé), που αναγκάστηκε από τους Σιωνιστές σε αυτο-εξορία, το έθεσε σαφώς: ένα Σιωνιστικό κράτος στο 90% της ιστορικής Παλαιστίνης και το υπόλοιπο 10% να μοιράζεται ανάμεσα σε δυο μεγάλες φυλακές, τη Δυτ. Όχθη και τη Γάζα[5] (λύση «Μπαντουστάν»). Φυσικά, υπάρχουν και πιο ακραίοι Σιωνιστές (Λικούντ (Likud) κ.λπ.) που δεν θέλουν ούτε αυτή τη λύση αλλά απλώς κάποια «αυτονομία» των Παλαιστινίων στα δυο γκέτο, μέχρι να τους αναγκάσουν τελικά να εγκαταλείψουν ολοκληρωτικά τη γη τους…

Με τι θράσος, όμως, περιφρονούν έτσι χυδαία τα εκατομμύρια διαδηλωτών εναντίον της σφαγής σε όλο τον κόσμο, ακόμη και τον Ο.Η.Ε. και τις Μ.Κ.Ο. που κάθε άλλο παρά …ριζοσπαστικές είναι; Είναι το θράσος που τους δίνει η άμεση ή έμμεση συμπαράσταση των διεθνών Μ.Μ.Ε. που ελέγχει η υπερεθνική ελίτ, με την ολόθερμη συμπαράσταση των ανά τον κόσμο Σιωνιστών. Είναι, ακόμη, το θράσος που πηγάζει από τη δύναμη που έχει ο αρχιεγκληματίας Ολμερ (Ehud Olmert), όταν σαν… πλανητάρχης δίνει εντολή στον Μπους να μην ψηφίσει ακόμη και το σχέδιο στο Συμβ. Ασφαλείας που είχε εγκρίνει η Κοντολίζα και η υπόλοιπη υπερεθνική ελίτ, αλλά και από τη γνώση ότι οι «καλοί» Ομπάμα-Χίλαρυ θα εφαρμόσουν σύντομα την ίδια βασικά πολιτική των «κακών» Μπους-Κοντολίζα. Και, τέλος, είναι το θράσος που απέκτησαν από την αποκτήνωση στην οποία έχει οδηγήσει τον Ισραηλινό λαό μια εγκληματική ιδεολογία, ο Σιωνισμός, όταν με 91% εγκρίνει τα σημερινά κακουργήματα κατά της ανθρωπότητας, με μόνο λίγες φωνές (κυρίως έντιμων Εβραίων στο εξωτερικό) να απορρίπτουν τον Σιωνισμό, αλλά και τις «ίσες αποστάσεις» των «προοδευτικών» Σιωνιστών τύπου Νοαμ Τσόμσκι (Noam Chomsky), Ιμμανουελ Βαλλερσταιν (Immanuel Wallerstein), Χαουαρντ Ζινν (Howard Zinn), Μαικλ Αλμπερτ (Michael Albert), Ιλάν Χατσόρ (Ilan Hatsor), Αρι Φόλμαν (Ari Folman)[6] κ.α.

Υ.Γ. Στο άρθρο μου για τον συστημικό χαρακτήρα της κρίσης που ξέσπασε με την Δεκεμβριανή κοινωνική έκρηξη (Ε, 20/12/08) προσπάθησα να εξηγήσω την λαϊκή αντιβία και τις «τυφλές» κάποτε μορφές που μπορεί να παίρνει, μη δεχόμενος κατ’ αρχήν τη διάκριση κουκουλοφόρων και μη. Παρόλα αυτά ανώνυμος λασπογράφος στο Αθηναϊκό Ιντιμιντια δεν δίστασε να συνδέσει τη θέση μου με την αντίθετη προς τη δική μου θέση του Κ.Κ.Ε. και του Ριζοσπάστη πάνω στο θέμα, επειδή πριν 7 χρόνια είχα αρθρογραφήσει στoν “Ρ” για τον δήθεν αντικειμενικό ρόλο της Διαχειριστικής Ομάδας (Δ.Ο.) του! Το χειρότερο όμως είναι ότι η Δ.Ο. του Ιντιμιντια, κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας, έκρυψε συστηματικά το ανασκευαστικό σχόλιο μου![7] Ερώτηση: αυτή την «εναλλακτική» ενημέρωση πρεσβεύει η Δ.Ο.;

[1] Αfua Hirsch, “Israel may face UN court ruling on legality of Gaza conflict,” The Guardian (14/01/2009).

[2] Ιστοσελιδα BBC, “Israel «shelled civilian shelter»” (01/09/2009) & “Israelis «shot at fleeing Gazans»” (14/1/2009).

[3] Chris McGreal, “Demands grow for Gaza war crimes investigation,” The Guardian (13/1/2009).

[4] Robert Fisk, “Why do they hate the West so much, we will ask,” The Independent (7/01/2009).

[5] Βλ. το ντοκιμαντερ των Sufuan & Abdallah Omeish “Occupation 101” (2007).

[6] Χαρακτηριστικά, το «προοδευτικό» και πολυβραβευμένο «Βαλς με τον Μπασίρ» (Waltz with Bashir) δεν εξετάζει τη σφαγή 1.700 Παλαιστίνιων στη Σάμπρα (Sabra) και Σατίλα (Shatila) το 1982 από τη μεριά των θυμάτων, αλλά από αυτή των Ισραηλινών στρατιωτών και των ...ψυχολογικών προβλημάτων που τους δημιούργησε η σφαγή!

[7] Βλ. Ανακοινώσεις ΠΔ: http://www.inclusivedemocracy.org/pd