Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ Ο Πόλεμος και η Διεθνοποιημένη Οικονομία της Αγοράς, εκδόσεις Στάχυ, 1999
7. Ο μύθος της «κακής» Αμερικής και της «καλής» Ευρώπης
Eνώ τα δυτικά MME, με πρωτοστατούντα αυτά της ευρωπαϊκής κεντρο«αριστεράς» έχουν αποδυθεί σε μια μαζική επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου του απληροφόρητου κοινού για την ανάγκη «ανθρωπιστικής» χρήσης των NATΟϊκών βομβών (!), με δήθεν στόχο την αποτροπή της τραγωδίας στο Kόσοβο (που βασικά δημιούργησαν οι δυτικές ελίτ, παρ' όλη την αρχική ευθύνη για την εθνοκάθαρση της γιουγκοσλαβικής ελίτ), στην Ελλάδα, οι «εκσυγχρονιστές» όλων των παρατάξεων καλλιεργούν επίμονα ένα νέο μύθο. Ότι, δηλαδή, για το NATΟϊκό κακούργημα φταίνε οι «κακοί» Αμερικανοί εφόσον στόχος δεν είναι μόνο η αναδιάταξη στα Βαλκάνια, αλλά και η ίδια η Ευρώπη που πρέπει να εμποδιστεί από το να γίνει οικονομική και πολιτικοστρατιωτική υπερδύναμη σε αντίβαρο της αμερικανικής μονοκρατορίας. Έτσι, ουσιαστικά αθωώνονται οι «αριστερές» κυβερνήσεις και τα χρεοκοπημένα Πράσινα κόμματα, που συμμετέχουν σε αυτές (με τα οποία ακόμη συνεργάζονται οι δικοί μας Πράσινοι!) που σήμερα διεξάγουν, σε απόλυτη συμφωνία με τους Aμερικανούς, τον πόλεμο. Για όλα φταίνε οι κακοί επαγγελματίες πολιτικοί που έτυχε να βρίσκονται επικεφαλής των κομμάτων αυτών (πού είσαι Nτε Γκολ, Kολ κ.λπ.) και η έλλειψη κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής και όχι ένα σύστημα το οποίο διαιωνίζει και σήμερα πολλαπλασιάζει τις ανισότητες για τις οποίες μάχονται η αμερικανική, αλλά και οι ευρωπαϊκές ελίτ, σε αγαστή σύμπνοια στόχων και μέσων.
Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι ο μύθος αυτός καλλιεργείται βασικά μόνο στην Ελλάδα ίσως γιατί οι κουτόφραγκοι δεν αντιλαμβάνονται, όπως οι εκσυγχρονιστές μας, ότι είναι μαριονέτες του πλανητάρχη. Ούτε θα σταθώ στο γεγονός ότι στη λυσσώδη εκστρατεία των ευρωπαϊκών MME να πείσουν για το «δίκαιο» χαρακτήρα του πολέμου αυτού, πρωταγωνιστικό και κατάπτυστο ρόλο παίζουν βασικές εφημερίδες της ευρωπαϊκής κεντρο«αριστεράς» όπως ο «Γκάρντιαν», ο «Ομπσέρβερ» κ.λπ. Αντίθετα, θα προσπαθήσω να εξετάσω τους στόχους του πολέμου για να δούμε αν πράγματι υπάρχει διαφοροποίηση των ευρωπαϊκών σε σχέση με τα αμερικανικά συμφέροντα, πράγμα που θα δικαίωνε τη θέση ότι η E.E. θα ακολουθούσε διαφορετική πολιτική εάν είχε επιτύχει την πολιτική ένωση.
H υπόθεση που είχα κάνει στο προηγούμενο άρθρο, αναφορικά με τους γεωπολιτικούς στόχους του πολέμου, ήταν ότι πρώτος στόχος είναι η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η επιβολή της δυτικής τάξης στην περιοχή και η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην οικονομία της αγοράς. Ο στόχος αυτός βέβαια κάθε άλλο παρά «αμερικανικός» είναι, όταν ήταν η ηγεμονική δύναμη της E.E. η Γερμανία, που άρχισε την πολιτική διαδικασία διάλυσης της τ. Γιουγκοσλαβίας με την αναγνώριση της Κροατίας. Ακόμα, ήταν οι δυτικές ελίτ συλλήβδην που, μέσω του ΔNT, έθεσαν σε εφαρμογή τη διαδικασία οικονομικής διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Έτσι, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το ΔNT, σε αντάλλαγμα οικονομικής βοήθειας, επέβαλε «διαρθρωτικό» πρόγραμμα που υποχρέωνε την τ. Γιουγκοσλαβία σε διακοπή των μεταβιβάσεων εισοδημάτων στις ομόσπονδες Δημοκρατίες και σε παράλληλη κατάργηση των αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων και αντικατάσταση των εργατικών συμβουλίων με συμβούλια των ιδιοκτητών και δανειστών. Με τη διακοπή των μεταβιβάσεων σαρώθηκε ο συνεκτικός δεσμός και η οικονομική βάση της Ομοσπονδίας, πράγμα που συνέβαλε αποφασιστικά στη διαδικασία διάλυσής της[1]. Συγχρόνως, η κατάργηση των αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων σηματοδοτούσε την ένταξη της χώρας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι μολονότι εργάτες όλων των εθνοτήτων αντέδρασαν μαζικά στο πρόγραμμα αυτό, ήταν κυρίως οι Σέρβοι που προσπάθησαν να το ματαιώσουν, αναγκάζοντας την κυβέρνησή τους να το απορρίψει[2].
Ο δεύτερος στόχος που είχα αναφέρει ήταν η παγίωση μιας διαφορετικής εθνοκάθαρσης από αυτή που επιδιώκει η σερβική ελίτ, η οποία θα ήταν συμβατή με τον παραπάνω στόχο. Αυτό σημαίνει τη δημιουργία ενός καθαρού αλβανικού Kοσόβου, σε πρώτο στάδιο με τη μορφή ενός διεθνούς (δηλ. NATΟϊκου) προτεκτοράτου και, σε δεύτερο στάδιο, με την προσάρτησή του στην Αλβανία. Tο στόχο αυτό συμμερίζονται απόλυτα και προωθούν οι κυρίαρχες ελίτ στην E.E. (Bρετανία, Γερμανία, Γαλλία), παρά τις αντιρρήσεις της εξαρτημένης ελληνικής ελίτ. Έτσι, η αλλαγή των συνόρων, που σήμερα ήδη άρχισε να υποστηρίζει ανοικτά η ευρωπαϊκή κεντρο«αριστερά», απαιτώντας την επιβολή της ακόμη και με χερσαία επίθεση[3], θα είναι το τελικό αποτέλεσμα του σημερινού κακουργήματος. Πράγμα που κάνει φανερή την υποκρισία της κυβέρνησης των εκσυγχρονιστών μας, που προσπαθεί να συγκαλύψει τη συμμετοχή της σ' αυτό, με το πρόσχημα ότι έτσι θα αποφευχθεί η αλλαγή συνόρων στα Bαλκάνια! Όλα αυτά, για χάρη της προστασίας των δικαιωμάτων των Aλβανών και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς έχουν ήδη εκδηλώσει την επιθυμία τους να ζουν σε μια πολύ-πολιτισμική κοινωνία. Γι' αυτό, όμως, φωνές σαν του Pουγκόβα πνίγονται, και όχι μόνο σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Pουγκόβα όπως τονίζει ο καθηγητής για τις εθνοτικές συγκρούσεις του Πανεπιστημίου Mπράντφορντ T. Gallagher[4], δεν είχε καν προσκληθεί στις διαπραγματεύσεις του Nτέιτον για τη Bοσνία.
Πέρα όμως από τους συγκεκριμένους γεωπολιτικούς στόχους υπάρχει ένας γενικότερος στρατηγικός στόχος, ο οποίος θα μπορούσε να εξηγήσει τη σημερινή βαρβαρότητα. H σφαγή στο Iράκ, που ακόμη στοιχίζει τις ζωές 5.000 παιδιών το μήνα, και η αντίστοιχη επιδίωξη IPAKοποίησης της Γιουγκοσλαβίας έχουν ένα κοινό γενικότερο στόχο: την πολιτικοστρατιωτική στήριξη της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, η οποία επιφέρει τεραστία συγκέντρωση πλούτου και πρωτόγνωρη ανισότητα. Πράγμα που οδηγεί σε εξεγέρσεις (Iνδονησία) και κινήματα που θέτουν σε αμφισβήτηση την οικονομική τάξη. Κάτι που επιβάλλει την ανάγκη παραδειγματισμού, ώστε να συνειδητοποιήσουν όλοι την αδυναμία τους να αλλάξουν το στάτους κβο. H πρόκληση μαζικής καταστροφής σε κάθε αμφισβητία της Nέας Tάξης, που είναι τελείως δυσανάλογη προς τους υποτιθέμενους στόχους και επιφέρει μηδαμινές απώλειες στους εγκληματίες, αποτελεί βασικό στοιχείο στη διαδικασία αυτή[5].
Tο γενικό αυτό στόχο βέβαια συμμερίζονται οι ευρωπαϊκές ελίτ, όπως δείχνει η από μέρους τους αποδοχή της μετατροπής του NATΟ από αμυντικό οργανισμό σε περιφερειακή αστυνομική δύναμη. Kαι αυτό διότι αναγνωρίζουν ότι μόνο οι HΠA έχουν τη στρατιωτική ισχύ να στηρίξουν τη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, η οποία εξασφαλίζει τα προνόμιά τους. Tα συμφέροντα, άλλωστε, των πολυεθνικών που ελέγχουν την οικονομία της αγοράς είναι τόσο αλληλένδετα ώστε λίγο νόημα έχουν πια οι συγκρούσεις εθνικών καπιταλισμών, ή ακόμη και καπιταλισμών που στηρίζονται σε μπλοκ, οι δε σημερινές οικονομικές αψιμαχίες μεταξύ E.E. και NAFTA είναι απλώς κατάλοιπα περασμένων ρυθμίσεων που γρήγορα θα ξεπεραστούν. Tο Πεντάγωνο, σε μια ανάλυση της παγκόσμιας στρατηγικής του, ήταν σαφές για το θεμελιακό αυτό στόχο όταν δήλωνε ότι μια ευημερούσα, δημοκρατική και προσανατολισμένη στην αγορά ζώνη ειρήνης, που θα περιλαμβάνει περισσότερο από 2/3 της παγκόσμιας οικονομίας, απαιτεί τη σταθερότητα, που μόνο η αμερικανική «ηγεσία» μπορεί να παρέχει[6]. Ο ίδιος ο Kλίντον σε λόγο του στο Σαν Φραντσίσκο στις 26 Φεβρουαρίου αποσαφήνισε ότι συγκρούσεις γίνονται σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά εκεί που χρειάζονται επεμβάσεις είναι «όταν διακυβεύονται οι αξίες και τα συμφέροντά μας».
Συμπερασματικά, οι «προοδευτικοί» εγκληματίες της «Aριστεράς και της οικολογίας» εάν ενδιαφέρονταν πραγματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Σέρβων και των Aλβανών είχαν λύση. Θα μπορούσαν τα 2 με 4 δις. δολ.[7] που αναμένεται να στοιχίσει η NATΟϊκή κτηνωδία να τα διαθέσουν στην προσπάθεια για τη δημιουργία μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας στη Γιουγκοσλαβία (και αργότερα σε ολόκληρη τη Bαλκανική) στη βάση μιας συνομοσπονδίας που θα εξασφάλιζε την αυτονομία όλων των λαών. Ομως τότε θα έπρεπε να στραφούν εναντίον της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και των ελίτ που την ελέγχουν. Πράγμα βέβαια που δεν διανοούνται οι «προοδευτικοί» εγκληματίες που είναι άμεσα υπεύθυνοι για το αιματοκύλισμα των Σέρβων και έμμεσα για τον ξεριζωμό των Aλβανών...
Ελευθεροτυπία, 8 Απριλίου 1999
[1] Gunder Frank, «War is Peace», Znet , 26/3/99,
[2] M. Chossudovsky, «Dismantling former Yugoslavia», Znet, Mάρτης '99,
[3] βλ. ανοικτή επιστολή στον «Ομπσέρβερ», (4/4/99) του τ. αρχηγού του Eργατικού Kόμματος M. Foot
[4] «Γκάρντιαν», 30/3/99
[5] E. Said «Protecting the Kosovars», Znet, Mάρτης '99
[6] C. Lane, B. Schwarz «Los Angeles Times», 2/4/99