(Το  παρακάτω  κείμενο  δημοσιεύτηκε  στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 23  Μαρτίου  2002)

Παγκοσμιοποίηση, Αριστερά και Περιεκτική Δημοκρατία

 

Από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες το νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου με τον παραπάνω τίτλο. Μετά το βιβλίο του «Περιεκτική Δημοκρατία» (εκδ. «Καστανιώτη»), ο Τ. Φ. έρχεται ξανά τα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της ελληνικής διανόησης, που «μαγεμένη» από την Κίρκη του εκσυγχρονισμού (και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων) έχει στην πλειοψηφία της σιωπήσει με όσα συμβαίνουν εντός και εκτός Ελλάδας, αρκούμενη στο ρόλο του χειροκροτητή της σοσιαλφιλελεύθερης κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ. Όλα όσα γίνονται έχουν καλώς. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η γενοκτονία στο Ιράκ, η εισβολή στο Αφγανιστάν και τα σχέδια για τις νέες «σταυροφορίες» σε βάρος των «βαρβάρων» του Ιράν, της Σομαλίας, της Β. Κορέας είναι αναγκαία για τη δημοκρατία, όπως λένε. Με το πιο κυνικό τρόπο, δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και συναθροίζονται σε πολυτελή ξενοδοχεία, για να εισπράξουν τα εύσημα του πρωθυπουργού και των καθεστωτικών ομοϊδεατών του. Αντίθετα, ο Τ. Φ. επιμένει να αναλύει τα φαινόμενα και να τα ερμηνεύει με επιστημονικό τρόπο, αποδεικνύοντας ότι είναι αποτελέσματα της οικονομίας της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης, ενός φαινομένου, που, ούτε ιδεολόγημα είναι, ούτε μια αντιστρεπτή κατάσταση (εντός των πλαισίων του υπάρχοντος συστήματος) προς όφελος των εργαζομένων, όπως ισχυρίζονται όχι μόνον οι σοσιαλφιλελεύθεροι, οι νεοφιλελεύθεροι, οι ρεαλιστές οικολόγοι, αλλά και οι ρεφορμιστές αριστεροί. Η οικονομική παγκοσμιοποίηση είναι η βασική συνιστώσα, όμως, είναι λάθος να παραβλέπουμε την τεχνολογική (νέες τεχνολογίες), την πολιτική (παρακμή του έθνους - κράτους), την πολιτιστική (ομογενοποίηση της κουλτούρας) και την κοινωνική (κλωνοποίηση του τρόπου ζωής), όπως ορθά επισημαίνει ο Φωτόπουλος. Η πρώτη μπορεί να καθορίζει τις άλλες, αλλά δεν αποκλείεται η αυτονομία των υπόλοιπων. Φαινόμενα που οδηγούν τον πλανήτη σε παραπέρα οικολογική κρίση, εξαθλιώνουν μεγάλες μάζες του πληθυσμού και καθιστούν τις πολυεθνικές εταιρίες τους πραγματικούς επικυρίαρχους. Ο συγγραφέας του εξαίρετου αυτού βιβλίου, αφού διευκρινίζει τον ορισμό της παγκοσμιοποίησης από όλες τις οπτικές (σχολές), αναφέρει τις τάσεις στο κίνημα τις αντιπαγκοσμιοποίησης. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, αναλύεται το ιδεολογικό περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης, στο τρίτο οι συνέπειές της και στο τέταρτο και τελευταίο περιγράφει τη θέση της χώρας μας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Μπορεί να μη συμφωνεί κάποιος με όλες τις επισημάνσεις του συγγραφέα, αλλά αυτό είναι δευτερεύον στοιχείο, μια και η πληθώρα των στοιχείων και ο μοναδικός τρόπος που προσεγγίζει ο Τ. Φ. τα ζητήματα είναι πολλαπλά χρήσιμος και σπάει, επιτέλους, το εμπάργκο σε κάθε διαφορετική άποψη που έχουν επιβάλει μια ολιγομελής ομάδα εκσυγχρονιστών, που διακινούν τις προκάτ - απόψεις τους ως τη μοναδική αλήθεια σε ένα νέο Μεσαίωνα υπό το μανδύα του εκσυγχρονισμού, της «αριστεράς και της προόδου».