(Η παρακάτω τηλεφωνική συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου δόθηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό 902 Αριστερά στις 24 Αυγούστου 2004)

 

Συνέντευξη Τ. Φωτόπουλου στον Ραδιοφωνικό Σταθμό 902 Αριστερά

 

 

Δημ. Καλημέρα σας, καλό σας πρωινό από την Αθήνα γιατί σας βρίσκουμε στο Λονδίνο.

Τ.Φ. Ναι, καλημέρα σας. 

Δημ. Ένα μεγάλο αλισβερίσι είναι ο σύγχρονος χαρακτήρας των Ολυμπιακών Αγώνων (ΟΑ) κύριε Φωτόπουλε;

Τ.Φ. Ναι, σίγουρα. Ιδιαίτερα τα τελευταία 15-20 χρόνια, με την ανάπτυξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μεγάλο αλισβερίσι μεταξύ των σπόνσορων, των πολυεθνικών δηλαδή, της ΔΟΕ, σε ένα βαθμό των αθλητών…

Δημ. Των φαρμακευτικών εταιριών διαβάζω εδώ...

Τ.Φ. ....ναι, και των τηλεοπτικών καναλιών.

Δημ. Όλα αυτά δείχνουν λοιπόν τον σύγχρονο επιχειρηματικό χαρακτήρα των ΟΑ. Από αυτό το μεγάλο αλισβερίσι, το μεγάλο ερωτηματικό είναι, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει;

Τ.Φ. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος κερδίζει και το ποιος χάνει. Δηλαδή το ποιος κερδίζει είναι οι μεγάλες εταιρείες, γι’ αυτό ακριβώς βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Μόνο οι σπόνσορες των φετινών αγώνων έχουν δώσει 1,2 δις δολάρια στη ΔΟΕ για τους αγώνες. Τα δε τηλεοπτικά κανάλια έχουν δώσει 1,5 δις δολάρια για τα δικαιώματα. Πράγμα, βέβαια, το οποίο σημαίνει ότι δεν το κάνουν αφιλοκερδώς χάριν του ολυμπιακού πνεύματος.

Δημ. Προσδοκούν τουλάχιστον τα διπλά.

Τ.Φ. Καλά, το λιγότερο, γιατί οι μεν πολυεθνικές εταιρείες προσδοκούν μέσα από την άμεση ή έμμεση διαφήμιση να πιάσουν τα προϊόντα τους καλύτερα στη διεθνή αγορά, τα δε τηλεοπτικά κανάλια προσδοκούν στην τηλεθέαση. Είναι νομίζω χαρακτηριστικό σχετικά  το τι έγινε με τα παρατράγουδα στον μαραθώνιο. Δηλαδή οι ίδιοι οι αθλητές ζητούσαν να γίνει ο αγώνας το απόγευμα και για λόγους υγείας, λόγω της φοβερής ζέστης που είχαμε στην Αθήνα προχθές, και τα αμερικανικά τηλεοπτικά κανάλια επέμεναν να γίνει το απόγευμα αντί για το πρωί, γιατί εκείνη την ώρα είχαν μεγάλη τηλεθέαση! Βλέπετε ότι ακόμα και οι ώρες των αγωνισμάτων αποφασίζονται με βάση το τι αποφασίζουν οι πολυεθνικές, οι σπόνσορες κ.λ.π..

Δημ. Για τους πολλούς, για τους Έλληνες εργαζόμενους εδώ, τι θα απομείνει κ. Φωτόπουλε;

Τ.Φ. Αυτό που υποστηρίζει η επίσημη προπαγάνδα είναι ότι έτσι θα αναπτυχθεί ο τουρισμός μακροπρόθεσμα και ότι έχουν γίνει κάποια έργα υποδομής που θα αναπτύξουν την οικονομία. Στην πραγματικότητα όμως, τα μεν έργα υποδομής, ακόμα και εάν μερικά από αυτά χρειαζόντουσαν, όπως οι δρόμοι, τα τρένα κ.λ.π., μπαίνει το θέμα ότι δεν βελτιώνουν την ίδια την παραγωγική δομή από την οποία πάσχει η ελληνική οικονομία -- ιδιαίτερα μετά την ένωσή της με την ΕΕ οπότε και αποδιαρθρώθηκε τελείως η παραγωγική μας δομή. Έχουμε γίνει καθαρά πια μία εισαγωγική οικονομία και οι λίγες υγιείς παραγωγικές μονάδες που είχαμε, κατέρρευσαν, οπότε με το να κατασκευάζεις έργα υποδομής, αν είσαι εξαγωγική χώρα, βοηθάς τη διακίνηση των εμπορευμάτων, αν όμως, όπως εμείς, είσαι εισαγωγική χώρα, ουσιαστικά διευκολύνεις τις εισαγωγές. Άλλο τώρα αν για τον καταναλωτή μπορεί να είναι ευκολότερο να μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο, μιλάω τώρα για την οικονομική πλευρά. Και όσον αφορά τον τουρισμό, πάλι, το όφελος που προσδοκάται -- λέγαμε να το μεγάλο όφελος που είχε η Ισπανία με τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης-- βλέπουμε πόσο εύκολα καταρρέει φέτος που έχει γίνει πολύ μεγάλη κάμψη του ισπανικού τουρισμού λόγω του ακριβού Ευρώ. Δηλαδή, δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα, ότι κάνεις κάποιους ΟΑ, προβάλεις τη χώρα, και μετά έρχονται όλοι οι τουρίστες.

Δημ. Όλοι αυτοί που τόσο καιρό έλεγαν ότι θα έχουμε οφέλη και καλλιεργούσαν ένα κλίμα προσδοκιών στον ελληνικό λαό έλεγαν ψέματα, δεν τα γνώριζαν ή έκαναν λαθεμένες εκτιμήσεις;

Τ.Φ. Όχι, βασικά αυτοί ενδιαφερόντουσαν για το δικό τους πορτοφόλι -π.χ. έχω εδώ τώρα στοιχεία μπροστά μου, μόνο ο Ηρακλής έκανε έξτρα έσοδα 87 εκατομμύρια δολάρια από τους Ολυμπιακούς-. Λοιπόν, όλες αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις, ελληνικές και ξένες, που οργάνωσαν τους ΟΑ, ο καθένας κοιτάει το δικό του πορτοφόλι. Από κει και πέρα, λένε,  άμα γίνει μία γενικότερη οικονομική ανάπτυξη στη χώρα αυτό θα ωφελήσει σιγά-σιγά και τους άλλους, πράγμα που όμως είναι παραμύθι και γίνεται σε πολύ μικρό βαθμό. Τελικά, εκείνοι που θα πληρώσουν τα βάρη είναι βέβαια οι μη προνομιούχοι, τα λαϊκά στρώματα, τα οποία θα κληθούν αύριο κιόλας, όταν τελειώνουν οι ΟΑ -- με το δημόσιο χρέος να έχει πάρει πορεία εκτόξευσης-- θα κληθούν από την ίδια την Κομισιόν να εφαρμόσουν μέτρα σφιξίματος, δηλαδή θα έχουμε, από τον Οκτώβριο που θα γίνει ο προϋπολογισμός, πολιτικές λιτότητας άγριες, θα συνεχιστεί το ξεπούλημα οποιασδήποτε δημόσιας περιουσίας με περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, ώστε να καλυφθούν τα κενά, ελαστικότητα εργασίας ακόμα μεγαλύτερη, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα κ.λ.π..

Δημ. Θέλω να ρωτήσω ορισμένα στοιχεία από αυτά που γράφετε γιατί είναι σημαντικά. Πρώτον, αντιλαμβάνομαι ότι σας ενοχλεί το γεγονός ότι στους πρωταγωνιστές των ΟΑ είναι οι κύριοι Μπους, Μπλερ και όσοι έχουν σφάξει λαούς –αναφερόσαστε στην περιβόητη ολυμπιακή εκεχειρία-.

Τ.Φ. Ναι, βέβαια γιατί καταντά άκρον άωτον του θράσους το να μιλάμε για εκεχειρίες σήμερα όταν γίνεται, αυτή τη στιγμή, μία φοβερή προσπάθεια να συντριβεί το ιρακινό κίνημα αντίστασης και παράλληλα το ίδιο γίνεται από καιρό --και σήμερα εντείνεται-- για το κίνημα της Παλαιστίνης και στο Αφγανιστάν. Να πηγαίνει τώρα ο κύριος Μπλερ και ο κύριος Μπους και να υπογράφουν το βιβλίο για την εκεχειρία, όταν οι ίδιοι εξαπολύσανε τον πόλεμο αυτόν και γίνεται αυτή η φοβερή σφαγή, είναι πραγματικά θράσος.

Δημ. Επίσης μιλάτε για τραγικοκωμωδία και αναφερόσαστε και στις ατομικές τραγωδίες των πρωταθλητών. Τους εντάσσετε σε όλο αυτό το σύστημα που έχει δημιουργηθεί γύρω από τους ΟΑ, αλλά θεωρείτε ότι βασικοί υπεύθυνοι δεν είναι οι αθλητές, αν έχω καταλάβει σωστά, αλλά όλο αυτό το σύστημα της πολιτικής-οικονομικής-αθλητικής εξουσίας συν τα ΜΜΕ που ήθελαν όσο τίποτε άλλο αυτούς τους ΟΑ.

Τ.Φ. Ναι, βέβαια. Οι αθλητές είναι οι εκτελεστές, οι κουβαλητές αν θέλετε, της όλης μπίζνας. Σήμερα για να είσαι ένας αθλητής διεθνούς κλάσης θα πρέπει να μπεις μέσα σε ένα σύστημα. Αυτό το σύστημα προϋποθέτει ότι με κάθε τρόπο θα προσπαθήσεις να αποκτήσεις όσα περισσότερα μετάλλια --και εκεί μπαίνουν μέσα τα ντοπαρίσματα κ.λ.π.. Δηλαδή, ένας αθλητής σήμερα, ιδιαίτερα σε μερικά αγωνίσματα, απ’ ότι ξέρω, στα οποία βοηθούν πολύ τα αναβολικά, δεν μπορεί να επιβιώσει στον διεθνή ανταγωνισμό-- δηλαδή αν θέλει να είναι διεθνής πρωταθλητής-- αν δεν χρησιμοποιήσει ουσίες. Γι’ αυτό μιλούν σήμερα για 80% περίπου των διεθνών αθλητών που χρησιμοποιούν τέτοιες ουσίες. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι, όπως γενικότερα μέσα στο σύστημα που ζούμε το κοινωνικοοικονομικό, είναι ένας αγώνας επιβίωσης το τι κάνει κάθε μέρα ο κάθε άνθρωπος-- ιδιαίτερα στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση-- το τι κάνει για να επιβιώσει, το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με τους αθλητές. Για να επιβιώσει ένας διεθνούς κλάσης αθλητής πρέπει να καταφύγει ακόμα και σε ουσίες, να καταφύγει σε κάθε μέσο, να βρει σπόνσορες, οι οποίοι θα τον χρηματοδοτούν όταν μαζεύει μετάλλια. Είναι δηλαδή ένα σύστημα στο οποίο και αυτοί βρίσκονται μες στη μέση.

Δημ. Κατάλαβα. Δηλαδή αν έχω σωστά αντιληφθεί, η αντίληψή σας για τους ΟΑ των τελευταίων τουλάχιστον χρόνων λέει το εξής: ότι αυτό που συμβαίνει ανά τον πλανήτη με το κυνήγι του κέρδους των πολυεθνικών και την εκμετάλλευση, με τις επεμβάσεις σε βάρος χωρών και λαών, με αυτό το σύστημα αξιών που έχει δημιουργηθεί ανά τον πλανήτη, συμβαίνει σε μικρογραφία και στους ΟΑ.

Τ.Φ. Φυσικά, γιατί οι ΟΑ είναι τμήμα της όλης εικόνας, του όλου συστήματος, δεν είναι κάτι ξεχωριστό. Παρόλο που θέλουν να το παρουσιάσουν (το θέμα) ότι αναφέρεται στο ολυμπιακό πνεύμα κ.λ.π. δεν έχει καμία σχέση. Είναι μία καθαρή μπίζνα.

Δημ. Πάντως θέλω να κλείσω και με κάτι που έχει ενδιαφέρον ιδιαίτερο. Στην τελετή έναρξης όπου λέτε ότι «ανεξάρτητα από τις θετικές αισθητικές εκτιμήσεις δεν απέφυγε τις ιστορικές παραποιήσεις».

Τ.Φ. Αυτό το είπα γιατί έγινε μία προσπάθεια να προβληθεί η εικόνα μιας ιστορικής συνέχειας που έδινε πολύ το στίγμα μιας Ελλάδας Ελλήνων χριστιανών. Δεν χρειαζόταν καν να αναφερθούν για παράδειγμα η βυζαντινή αυτοκρατορία και η βυζαντινή περίοδος της ιστορίας, εκτός αν θέλουμε να τη περάσουμε μέσα στην ιστορία του έθνους, όπως είναι η επίσημη ιδεολογία. Εφόσον το θέμα μας ήταν οι αγώνες και εφόσον οι ίδιοι οι βυζαντινοί είχαν καταπολεμήσει τους αγώνες –επί του αυτοκράτορα Θεοδοσίου καταργήθηκαν οι αγώνες ως ειδωλολατρικοί και έγιναν και επιθέσεις των χριστιανών κατά των ΟΑ- με ποιο δικαίωμα μπάζουμε μέσα σε όλη αυτή την ιστορία και τους βυζαντινούς; Το θέμα μας ήταν οι ΟΑ, αρχίζουμε με το πού άρχισαν, δείχνεις το πολιτιστικό περιβάλλον, το τι έγινε, το τι υπήρχε γύρω τότε —σωστά-- και από κει και πέρα πας στη νεότερη ανασύστασή τους το 1896. Το ενδιάμεσο τι χρειαζόταν;  

Δημ. Μάλιστα, κύριε Φωτόπουλε να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για την παρέμβαση σας.

 

 

 

Δημ. Μάλιστα, κύριε Φωτόπουλε να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για την παρέμβαση σας.