Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 18-19 (Φθινόπωρο 2008 - Άνοιξη 2009)
Εισαγωγικό Σημείωμα #18-19
Αρχικά, να απολογηθούμε στους συνδρομητές και αναγνώστες μας για την καθυστέρηση στην έκδοση του τεύχους αυτού, η οποία όμως οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι τα καταιγιστικά γεγονότα των τελευταίων μηνών επέβαλαν τις συνεχείς αναβολές. Ελπίζουμε όμως ότι το πολύ πλούσιο αυτό διπλό τεύχος που καλύπτει σε βάθος όλα τα σημαντικά θέματα της επικαιρότητας θα ανταμείψει δίκαια την υπομονή σας! Το τεύχος χωρίζεται σε τρεις ενότητες, η πρώτη από τις οποίες είναι ένα μείζον άρθρο για την επιδεινούμενη συστημική κρίση στην Ελλάδα και διεθνώς, η δεύτερη αποτελείται από δυο σημαντικές συνεντεύξεις, ενώ η τρίτη συνίσταται βασικά από τις Ομιλίες στην παρουσίαση δυο νέων βιβλίων για την Περιεκτική Δημοκρατία πέρυσι το καλοκαίρι, καθώς και ένα άρθρο, που θίγουν βασικά θεωρητικά ζητήματα για το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας.
Η πρώτη ενότητα αποτελείται από ένα μείζον άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου που βασίζεται σε τέσσερα άρθρα τα οποία πρωτοδημοσιεύθηκαν, τους τελευταίους μήνες. στο θεωρητικό περιοδικό The International Journal of Inclusive Democracy. Το άρθρο αρχίζει με την εξέταση της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία ήδη μετεξελίχθηκε σε παγκόσμια ύφεση με τάση να καταλήξει σε παγκόσμια καπιταλιστική κρίση εφάμιλλη, αν όχι μεγαλύτερη, αυτής του μεσοπολέμου. Τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν στην κρίση εξετάζονται και αναλύονται οι ερμηνείες και παρερμηνείες γιαυτην από όλο το φάσμα των αναλυτών του συστήματος και της αριστεράς, ενώ αναδεικνύεται η αναγκαιότητα για το χτίσιμο εναλλακτικών οικονομικών θεσμών «εδώ και τώρα» που θα οδηγήσουν σταδιακά σε ένα «άλλο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα» όπου το τι, πως και για ποιόν παράγεται, δε θα καθορίζεται από τις δυνάμεις της «ελεύθερης» αγοράς, ή από κάποιους γραφειοκράτες και τεχνοκράτες, αλλά άμεσα από την ίδια την κοινωνία. Στη συνέχεια, γίνεται απόπειρα σύνδεσης της Ελληνικής συστημικής κρίσης με την γενικότερη καπιταλιστική κρίση και δείχνεται ότι η στυγνή δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου όχι μόνο δεν ήταν «μεμονωμένο περιστατικό», ή «ατυχές συμβάν» αλλά πώς η φυσική συστημική βία είναι κάποτε αναπόφευκτη προκειμένου να γίνει δυνατή η οικονομική βία, στη συγκεκριμένη περίπτωση η εφαρμογή των οικονομικών «αναδιαρθρώσεων» που επιβάλλει η ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας ―μέσα από την ένταξη της στην ΕΕ― στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Το «σιδερένιο χέρι» του Κράτους σε αγαστή συμπαιγνία με το «σιδερένιο χέρι» της αγοράς επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά με τραγικό τρόπο ότι Κράτος και αγορά είναι ανοιχτές πληγές στο σώμα της κοινωνίας. Στο επόμενο τμήμα του άρθρου επιχειρείται η διασύνδεση του ρόλου της υπερεθνικής ελίτ και των οργάνων της στα Αραβικά σατραπικά καθεστώτα με τον ρόλο των ισραηλινών σιωνιστών που αυτή την φορά ξεπέρασαν όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και τους ναζί δασκάλους τους με την αναλογία των θυμάτων των συλλογικών αντιποίνων που εφαρμόζουν να εκτοξεύεται στο αστρονομικό νούμερο των 100 κατοίκων της Γάζας για κάθε νεκρό ισραηλινό. Γεγονός βέβαια καθόλου περίεργο για μια ρατσιστική ιδεολογία (τη σιωνιστική) και ένα καθεστώς που στηρίζεται τόσο στο σιωνιστικό πρόταγμα όσο και στην υποστήριξη της υπερεθνικής ελίτ (με τα αμέτρητα εγκλήματα στην πλάτη της) και των υποτελών σε αυτήν τυραννικών αραβικών προτεκτοράτων. Το άρθρο τελειώνει με τα κρίσιμα ερωτήματα που έθεσε η κρίση στον Καύκασο το καλοκαίρι που αφορούν τον τρόπο ενσωμάτωσης της Ρωσικής ελίτ στην υπερεθνική ελίτ και την διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Όπως συμπεραίνει το άρθρο η παγκόσμια συστημική κρίση που χάρη στις ενέργειες της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ, σε συνεργασία με το συνεργαζόμενο με αυτή τμήμα της Ρωσικής ελίτ, έχει ιδιαίτερα οδυνηρές συνέπειες στη Ρωσική οικονομία, θα είναι καθοριστική όσον αφορά την μελλοντική στάση της Ρωσικής ελίτ στην ΝΔΤ που, όπως φαίνεται, οδηγείται σε πλήρη υποταγή στην υπερεθνική ελίτ.
Η δεύτερη ενότητα αποτελείται από δυο πρόσφατες συνεντεύξεις. Η πρώτη είναι μια συνέντευξη «εφ’ όλης της ύλης» του Τάκη Φωτόπουλου στον Mika Pekkola που δημοσιεύθηκε σε φιλανδικά περιοδικά της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Στην συνέντευξη παρουσιάζονται, με την απλότητα και τη γλαφυρότητα των ερωταποκρίσεων, πλήθος ζητημάτων όπως η σημερινή πολυδιάστατη κρίση, η διάκριση μεταξύ καπιταλισμού και οικονομίας της αγοράς, η σχέση της Περιεκτικής Δημοκρατίας με το σοσιαλισμό και τον αναρχισμό, ο εργαλειακός ορθολογισμός και ο μεταμοντερνισμός, ο σοσιαλιστικός κρατισμός και το εργατικό κίνημα, η μετάβαση σε μια απελευθερωτική κοινωνία και άλλα. Η πληθώρα των ζητημάτων που καλύπτει η συνέντευξη την καθιστά πιθανότατα ως το πιο χρήσιμο εισαγωγικό κείμενο για την Περιεκτική Δημοκρατία που έχει παρουσιαστεί από τις σελίδες του περιοδικού. Καλύπτει τις περισσότερες πτυχές του προτάγματος οι οποίες έχουν αναλυθεί διεξοδικά σε όλα τα βιβλία και γραπτά του Τάκη Φωτόπουλου. Η δεύτερη είναι η έντυπη εκδοχή μιας βιντεοσυνέντευξης του Νίκου Πανάγου που δόθηκε στον Oliver Ressler στα πλαίσια ενός φιλμ που θα παρουσιαστεί το 2009 και θα έχει τίτλο «Τι είναι η Δημοκρατία;» και παρουσιάζει τις απόψεις ακτιβισμών απ’ όλο τον κόσμο για την έννοια της δημοκρατίας σήμερα. Ο Ressler είναι αυστριακός καλλιτέχνης του οποίου οι θεματικές εκθέσεις και βιντεοπαρουσιάσεις με πολιτικό περιεχόμενο έχουν παρουσιαστεί σε γκαλερί και δημόσιους χώρους σε διάφορες χώρες, με πιο επιτυχημένη την βιντεοπαρουσίαση με τίτλο «Alternative Economics, Alternative Societies», η οποία έχει ήδη παρουσιαστεί σε πάνω από 20 πόλεις σε όλο τον κόσμο με ομιλητές τους Τάκη Φωτόπουλο, John Holloway, Chaia Heller, Maria Mies, Michael Albert κ.α. Tο βίντεο της εν λόγω βιντεοπαρουσίασης μαζί με άλλα πολύ ενδιαφέροντα βίντεο από εκδηλώσεις μας μπορείτε να τα δείτε on line στη σελίδα μας: www.inclusivedemocracy.org/id_videos_gr.htm
Η τρίτη ενότητα περιλαμβάνει τις ομιλίες των Steven Best, John Sargis, Γιάννη Ελαφρού, Τάκη Νικολόπουλου, Νίκου Αναστασάτου, Παναγιώτη Κουμεντάκη και Τάκη Φωτόπουλου κατά την παρουσίαση του βιβλίου «Παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, η έκλειψη της Αριστεράς και η Περιεκτική Δημοκρατία» (εκδόσεις Κουκκίδα, 2008) και «Περιεκτική Δημοκρατία: 10 Χρόνια Μετά» (εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, 2008) που πραγματοποιήθηκε τα τέλη Μαΐου 2008 στην Αθήνα. Στα κείμενα των ομιλητών σκιαγραφείται η αναγκαιότητα της επαναδιατύπωσης ενός νέου απελευθερωτικού προτάγματος αλλά κυρίως της πάλης που απαιτείται για την οικοδόμηση του –ειδικότερα μάλιστα μετά την κατάρρευση του πρώην ανατολικού μπλοκ, την πλήρη ενσωμάτωση των κομμάτων της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, την ολοκληρωτική κατίσχυση της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και τη συνεχώς επιδεινούμενη οικολογική καταστροφή. Σκιαγραφείται, επίσης, η αναγκαιότητα μιας άλλης Παιδείας για μια αυτόνομη κοινωνία που θα δημιουργεί αυτόνομους ανθρώπους, αλλά και εξηγείται γιατί «η σημερινή παγκόσμια τάξη δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, αλλά πρέπει να μετασχηματιστεί ποιοτικά μέσα από μια βαθιά, θεμελιώδη και συστημική διαδικασία αλλαγής που μπορεί μόνο να χαρακτηριστεί ως κοινωνική επανάσταση.» Τέλος, η ύλη του 18ου τεύχους κλείνει με το άρθρο του Παναγιώτη Κουμεντάκη «Το χάος που μας περιβάλλει: μεταρρύθμιση ή επανάσταση;». Ο συγγραφέας εξηγεί γιατί ούτε οι προτάσεις των σύγχρονων σοσιαλδημοκρατών, ούτε των νεοεθνικιστών, αλλά ούτε και της πολυδιαφημιζόμενης και πολυφορεμένης «κοινωνίας των πολιτών» μπορούν να δώσουν καίριες και ουσιαστικές λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αφορούν όλες τις σφαίρες της κοινωνίας μας, εφόσον οι προσεγγίσεις αυτές αφήνουν ανέγγιχτες τις πραγματικές ρίζες των προβλημάτων. Εφόσον δηλαδή, «θα παραμένουν σε πλήρη ισχύ και δράση οι δομές εκείνες που δημιουργούν και διαιωνίζουν την φτώχεια και ανεργία, την εξαθλίωση πολλών κοινωνιών και την ανασφάλεια των πολλών, ακόμη και στις ανεπτυγμένες κοινωνίες και διαρκώς επιδεινώνουν την σοβαρότερη οικολογική κρίση και απειλή για όλους μας».
Η Συντακτική Ομάδα
Καλή ανάγνωση!
