ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

 

 

Τα προχθεσινά τραγικά γεγονότα δεν αποτελούν ούτε «δολοφονία», όπως έσπευσε να δηλώσει ο μόνιμα και ασύστολα ψευδόμενος αρχηγός της κοινοβουλευτικής Χούντας που κυβερνά σήμερα την Ελλάδα, ούτε «προβοκάτσια» όπως μόνιμα χαρακτηρίζει η παραδοσιακή Αριστερά κάθε εκδήλωση που δεν ελέγχει. Ήταν τμήμα της λαϊκής αντιβίας που είναι αδιανόητο ότι θα στόχευε στην αφαίρεση της ζωής καταπιεσμένων υπαλλήλων (στους οποίους το αφεντικό τους προφανώς είχε βάλει το δίλημμα «δουλειά ή απεργία», εξαναγκάζοντας τους, όπως καταγγέλθηκε, να δουλεύουν κλειδωμένοι σε κτίριο χωρίς πυρασφάλεια) και προφανώς στρεφόταν, με σημαντική δόση ανευθυνότητας, κατά της περιουσίας. Στις σημερινές άλλωστε εξεγέρσεις, παρόμοιες ενέργειες με στόχο την περιουσία πρωταρχικών «συμβόλων», όπως μια Τράπεζα, αποτελούν αυθόρμητη, και συχνή σε παγκόσμιο επίπεδο, λαϊκή αντιβία στην συστημική (οικονομική και φυσική) βία. Και, σήμερα, η συστημική βία στην Ελλάδα έχει πάρει διαστάσεις που έχουν οδηγήσει στην μετατροπή της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» σε σαφή κοινοβουλευτική Χούντα ―ένα μόλις στάδιο πριν και την τυπική αναστολή βασικών διατάξεων του Συντάγματος. Οι λόγοι που εξηγούν αυτή την μετατροπή είναι οι εξης:

 

― η κυριολεκτική υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου τον Οκτώβρη με απατηλό προεκλογικό πρόγραμμα, που εάν είχε κάποια σχέση με το συνηθισμένο κρατικιστικό «σοσιαλιστικό» πρόγραμμα, οπωσδήποτε δεν είχε καμιά σχέση με το αντίθετο νεο/σοσιαλφιλελεύθερο πρόγραμμα της δραστικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα, που ξεδιάντροπα σήμερα ο πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής» Διεθνούς τον ανάγει στον «μεγάλο ασθενή» που οδήγησε στην σημερινή χρεοκοπία. Και αυτό, όταν ακόμη και αστοί διεθνείς αναλυτές και οικονομολόγοι (καθώς και οι αγορές!) μιλούν για την χρόνια διαρθρωτική κρίση της Ελληνικής οικονομίας (που πράγματι αποτελεί την αιτία της συστημικής χρεοκοπίας και όχι ο δημόσιος τομέας που είναι απλό σύμπτωμα[1]).

 

― η σαφής περιφρόνηση της βούλησης των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών και διαδηλωτών, αλλά και του αιτήματος για δημοψήφισμα που θα μπορούσε, έστω εκ των υστέρων, να νομιμοποιήσει τα εξοντωτικά μέτρα. Δηλαδή, τα μέτρα που επιβάλλουν σήμερα οι ντόπιες και ξένες ελίτ, μόνον και μόνον για ν’ αποφευχθεί η χρεοκοπία των πιστωτών μας (Γερμανικές, Γαλλικές, αλλά και Ελληνικές Τράπεζες ―π.χ. η Eurobank του Λατση που τώρα αγωνίζεται να αποκρύψει την «έκθεση» της στον κίνδυνο Ελληνικής χρεοκοπίας![2]), σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανάμεσα στα χαμηλά στρώματα στην Ελλάδα που καταδικάζονται, αντί των πιστωτών, στην χρεοκοπία!

 

― η σχεδόν Χουντική χρησιμοποίηση των καναλιών και ιδιαίτερα των κρατικών για να αποκρύψουν την λαϊκή οργή στην συστημική βία και να συσκοτίσουν (με τη βοήθεια γνωστών κομισαρίων του συστήματος και παπαγαλακιών) τις πραγματικές αιτίες της κρίσης για τις οποιες αποκλειστικά ευθύνονται οι ντόπιες και ξένες οικονομικές και πολιτικές ελίτ, οι οποίες όμως δεν θα αναγκαστούν να θυσιάσουν ούτε μια ...πισίνα από τις δεκάδες χιλιάδες που κοσμούν τις βίλες τους. Αντίθετα, πετσοκόβονται οι χαμηλοί (συγκριτικά με τα Ευρωπαϊκά επίπεδα) μισθοί και συντάξεις, καταργούνται χιλιάδες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα, διευκολύνονται οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, κ.λπ. Είναι, επομένως, άκρο άωτο του θράσους η ΕΡΤ, που έχει μετατραπεί σε διαφημιστικό κανάλι της κοινοβουλευτικής Χούντας και του αρχηγού της να καταγγέλλει την σύντομη «κατάληψη» από αδιόριστους δασκάλους (που οι «σοσιαλιστές» τους πετούν τώρα στον δρόμο) για «αντιδημοκρατικό διάλογο», όταν την Πρωτομαγιά που όλα τα διεθνή κανάλια (BBC, AlJazeera κ.λπ.) είχαν πρώτη είδηση τις βίαιες συγκρούσεις στην Αθήνα, η γραφική ERT World τις παρουσίαζε σαν «μικροεπεισόδια» στα ψιλά των ειδήσεων, ενώ είχε σπαταλήσει μισή ώρα για να αναμεταδίδει τους ...δεκάρικους «πατριωτικούς» λόγους του «σοσιαλιστή» πρωθυπουργού και παρακαθημένων του.

 

― η αστυνόμο-τρομοκρατία που επιβάλλεται δήθεν για την «προστασία» του πολίτη από την «τρομοκρατία», τους «κουκουλοφόρους» κ.λπ. Στην πραγματικότητα, όμως, η αστυνόμο-τρομοκρατία μοναδικό στόχο έχει την κατατρομοκράτηση των μεσαίων στρωμάτων, που για πρώτη φορά ίσως στη ζωή τους ξεπερνούν τους επαγγελματίες πολιτικούς που τους εξαπάτησαν, καθώς και τους κομματικούς εγκάθετους στα συνδικάτα. Ο χείμαρρος οργής προχθές έξω από την Βουλή, που δεν έκανε τις συνηθισμένες ανώδυνες (για τις ελίτ) πορείες, αποτελούσε εντελώς άλλο κόσμο από τον αμέριμνο κόσμο των ελίτ μέσα στη Βουλή και στα ΜΜΕ τους ―γι’ αυτό και αντιμετωπίστηκε με τόνους χημικών: για να καταλάβουν όλοι ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά στην «δημοκρατία» μας που μπορούν να παίρνουν τις όποιες αποφάσεις σε βάρος τους...

 

― το μεγαλύτερο όμως έγκλημα της κοινοβουλευτικής Χούντας είναι η κατάφωρη διαστρέβλωση της αλήθειας, χωρίς να δίνεται καν η δυνατότητα από τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα κρατικά για οποιοδήποτε πραγματικό διάλογο ―κάτι που ούτε η Θάτσερ τόλμησε όταν ισχυριζόταν ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Έτσι, ο πρωθυπουργός και τα παπαγαλάκια του (στα οποία παραδόξως φαίνεται ανήκει και η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στο Λονδίνο, αν κρίνουμε απο τις αχαρακτήριστες συνεντεύξεις που έδωσε στα Βρετανικά ΜΜΕ) επαναλαμβάνουν συνεχώς το ασύστολο ψέμα ότι δήθεν τα κτηνώδη μέτρα του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης είναι «μονόδρομος» και ότι «η εναλλακτική πορεία θα ήταν «καταστροφή, μεγαλύτερος πόνος για όλους». O Πρωθυπουργός της κοινοβουλευτικής Χούντας δεν δίστασε μάλιστα να δηλώσει στην Βουλή ότι «δεν έχει ακούσει εναλλακτική λύση», πράγμα που υποδηλώνει είτε ασχετοσύνη, είτε απόπειρα περαιτέρω εξαπάτησης. Όπως έχω αναφέρει σε σειρά παραθεμάτων στα τελευταία άρθρα μου, σημαντικοί διεθνείς αναλυτές και οικονομολόγοι ―ακόμη και του Χαρβαρντ!― έχουν δείξει ότι είναι ακριβώς ο δήθεν μονόδρομος που είναι καταστροφικός για την Ελλάδα και όχι η εναλλακτική λύση. Προχθές ακόμη καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου[3] υποστήριζε λύση παρόμοια με αυτή που πρότεινα απο τη στήλη (“E”, 27/2/2010), δηλαδή τη λύση που ακολούθησε η Αργεντινή, η οποία αντί για καταστροφή οδήγησε σε ανάκαμψη ―αφού όμως προηγούμενα την είχε οδηγήσει στην καταστροφή το ΔΝΤ! Αλλά αυτό ακριβώς το έγκλημα διαπράττει σήμερα η κοινοβουλευτική («σοσιαλιστική») Χούντα για χάρη δήθεν του εθνικού συμφέροντος, «ξεχνώντας» την βασική σοσιαλιστική αρχή ότι στα οικονομικά θέματα υπάρχει μόνον ταξικό συμφέρον, ειδάλλως ο σοσιαλισμός δεν έχει νόημα. Και μάλιστα, όταν ακόμη και (αστοί) έγκυροι διεθνείς αναλυτές τονίζουν ότι «αυτο που ζητούν σήμερα από την Ελλάδα (ΕΕ/ΔΝΤ) είναι αυτό που έκανε η Λατινική Αμερική στη δεκαετία του 1980 (και) οδήγησε σε μια χαμένη δεκαετία, για χάρη των ξένων πιστωτών»[4].

 

Ακόμη και τώρα όμως το έγκλημα αυτό των ελίτ θα μπορούσε να σταματήσει, μέσα από αγώνα, με επικεφαλής τους αποδιοπομπαίους τράγους του συστήματος στον δημόσιο τομέα, με στόχο τη γενική απεργία διαρκείας που θα παρέλυε τον κρατικό μηχανισμό, και με αιτήματα: α) άμεση έξοδο απο το Ευρώ β) υποτίμηση δραχμής γ) μετατροπή όλου του χρέους σε δραχμές δ) επαναδιαπραγμάτευση του χρέους για δραστική περικοπή και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ε) αυστηροί έλεγχοι στην κίνηση κεφάλαιου στ) κοινωνικοποίηση Τραπεζών ζ) άγρια φορολόγηση (μετά από καταγραφή) κινητής και ακίνητης μεγάλης περιουσίας. Η εναλλακτική αυτή λύση βέβαια δεν σημαίνει, όπως τρομοκρατούν οι ελίτ τον λαό, ότι θα σταματούσε το Κράτος να πληρώνει μισθούς και συντάξεις! Απλώς θα σταματούσε να πληρώνει τα δισεκατομμύρια που χρωστά στους πιστωτές, μέχρι να πληρώσουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ το χρέος, ενώ συγχρόνως θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για αυτοδύναμη ανάπτυξη που θα καταργούσε την ανάγκη δανεισμού απο τους καρχαρίες των αγορών...

 

 

---

[1] Βλ. Τάκης Φωτόπουλος, Η καταστροφική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ (Γόρδιος-υπό έκδοση).

[2] Izabella Kaminska, “Greek tycoons and EU commissioners,” FT Alphaville, The Financial Times (29/4/2010). http://ftalphaville.ft.com/blog/2010/04/29/215636/greek-tycoons-and-eu-commissioners/

[3] George Irvin, “Greece still has a choice,” The Guardian (3/5/2010). http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/may/02/greece-default-debt-choice

[4] Martin Wolf, “A bail-out for Greece is just the beginning,” The Financial Times (4/5/2010). http://www.ft.com/cms/s/0/de21becc-57af-11df-855b-00144feab49a.html